تأثیر مشارکت شهروندان در تصویب طرح های جامع و تفصیلی شهر

ما نیاز داریم که شهر خوب داشته باشیم نیل به اهداف تعیین شده مستلزم اعمال شیوه مدیریت جامع و پرتوان و همواري همه دستگاه هاي اداري دخیل از یکسو و همکاري و بلکه مشارکت شهروندان از سوي دیگر است. مشارکت شهروندان نیز با عوامل مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادي و فرهنگی ارتباط دارد. شهروندان از دولت و شهرداري انتظار دارند رابطه آنها مبتنی بر اصولی چون قانون عادلانه، احترام به حق مالکیت خصوصی، پاکدامنی و منع تجاوز کارگزاران از حدود اختیارات قانونی، منع غرضورزي، منع اضرار ، منع تأخیر ناروا، پرداخت قیمت عادلانه روز، توجه کامل به اعتراضات و شکایات شهروندان، تکلیف پاسخگوئی در طرحهاي شهري باشد. از جانب دیگر دولت و شهرداري ها وظیفه دارند منافع عمومی را رعایت کنند و خدمات مورد نیاز شهري را برآورد نمایند. این اصل در حقوق اداري ما به اصل نسبی بودن حقوق اداري شهرت دارد. دین، فرهنگ و قانون اساسی ما اصولاً با اصول یاد شده فوق ناآشنا نیست ولی شکل اصلی در اجراي این قواعد است که در برخی موارد به جاي همکاري مأمورین عمومی با شهروندان و بالعکس، همکاري آنها به نوعی تبانی علیه قانون می شود.رابطه شهروندان ما با دستگاه هاي اداري شان بویژه با شهرداریها و مدیران و مجریان آنها بر پایه اصول درست شهرنشینی استوار نیست و به جاي رعایت اخلاق عام شهري دو سویه غالباً بر امر و نهی و کمتر بر پند و اندرز گذاشته شده است. این مقاله نشان خواهد داد که در فرآیند حقوقی تصویب طرح هاي جامع و تفصیلی شهري همه انسانهاي شهرنشین باید مشارکت داشته باشند ولی عملاً بالنسبه چنین نیست و نقش شهروندان ما در این مقوله غایب یا فوق العاده ضعیف است.

کلیدواژه ها:

طرح جامع ، طرح تفصیلی ، شهر ، فرهنگ شهروندی ، قانون گرایی