سازوکارهای میانجی گری درپاسخ به جرائم کیفری و رویکرد آن در سیاست جنایی ایران

میانجی گري یا به عبارت دیگر، وساطت وشفاعت، یکی از روشهاي حل اختلاف است که در آن یک شخص ثالث به نام میانجی به طرفین اختلاف در رسیدن به توافق کمک میکند. میانجیگري ممکن است به توافق طرفین نیانجامد و بی نتیجه بماند، در صورت موفقیت در دستیابی به توافق نیز مفاد آن معمولاً از سوي خود طرفین تعیین شده است. طرفین اختلاف ممکن است کشورها، سازمانها، گروه ها، افراد و یا هر شخص دیگري باشند که میانجی گري منفعتی را براي آنان در پی خواهد داشت. آنان می بایست میانجی را شخصی بیطرف بدانند .میانجی گري در موضوعات مختلف مورد اختلافی کاربرد دارد، از جمله؛ مسائل تجاري، حقوقی، دیپلماتیک، کاري و خانوادگی. البته موضوع بحث ما در این مقاله سازوکارهاي میانجیگري درپاسخ به جرائم کیفري می باشد. در رابطه با سیاست جنایی نیز باید گفت سیاست جنائی از مباحث مطرح در حقوق جزا بوده و عبارت از مجموعه ي شیوه هاي سرکوب گرانه (کیفري وغیرکیفري) وپیش گیرانه اي است که دولت ویا هیأت اجتماع بامشاکت هم ویا به تنهایی علیه پدیده مجرمانه (اعم ازجرم وانحراف) واکنش می دهد. در این راستا قصد داریم با بررسی ساز و کارهاي میانجیگري در راستاي جرایم کیفري و شناخت بر این موضوع به این امر بپردازیم که حدود ارجاع دعاوي به میانجیگري تا چه میزان است. در بیان دیگر باید گفت آیا می توان در تمامی جرایم مستوجب قصاص، دیات، مجازاتهاي تعزیري و ..... امر را به میانجیگري ارجاع داد یا خیر؟

کلیدواژه ها:

میانجی گر ، داور ، سازش ، حل و فصل اختلاف ، دعوای کیفری