طراحی تیکنر برمبنای آزمایشات ته نشینی

با عبور از مراحل اکتشاف و استخراج ماده معدنی، به طور معمول ماده ي معدنی خام با درصد بالاي ناخالصی حاصل می گردد. بر این اساس به منظور کاهش هزینه هاي حمل و نقل و ذوب، اقدام به فراوري مواد معدنی پیش از عملیات ذوب می گردد . در طی عملیات فرآوري به طور معمول از آب به مقدار زیاد استفاده می گردد و محصول کارخانه فراوري به صورت پالپی رقیق حاصل می گردد. بر ا ین اساس به منظور کاهش هزینه هاي حمل و نقل و خشک کردن حرارتی، این پالپ رقیق با استفاده از روش هاي آبگیري مکانیکی به پالپی غلیظ تبدیل می گردد. تیکنر ها مخازن آبگیري هستند، که به صورت واحد هایی پیوسته و یا ناپیوسته عمل می کنند. در تیکنر هاي پیوسته که به طور معمول در در کارخانه هاي فراوري مورد استفاده قرار می گیرد، پالپ با غلطتی معین(خوراك) از بالا وارد تیکنر شده و پالپ غلیظ(ته ریز) نیز می بایست بعد از گذشت زمانی معین با غلظت مشخص از پایین تیکنر خارج گردد، و ورود خوراك و خروج ته ریز در طی این فرایند به طور پیوسته انجام می گردد. براي طراحی تیکنر، به معناي تعیین سطح واحد و عمق تیکنري که بتواند افزایش غلظت پالپ را به طور مطلوب و در زمان مورد نظر انجام دهد، روش هاي مختلفی بر مبناي انجام آزمایش هاي ته نشینی ناپیوسته ارائه شده است، از جمله مهمترین این روش ها، روش ارائه شده توسط کو و کلونجر و روش ارائه شده توسط فیچ و تالمیچ می باشد. براین اساس در این تحقیق، برمبناي این روش ها به منظور افزایش سرعت ته نشینی و کاهش سطح واحد که موجب افزایش کارایی و کاهش هزینه ها می گردد، به بررسی تاثیر استفاده از شیکر بر این موارد می پردازیم. در پایان مشاهده گردید که براي غلظت هاي مختلف خوراك می توان دور بر دقیقه اي مطلوب براي شیکر یافت،که هم موجب افزایش سرعت ته نشینی و هم موجب کاهش سطح واحد نسبت به حالت بدون استفاده از شیکر گردد.

کلیدواژه ها:

آبگیری ، طراحی تیکنر ، روش های طراحی تیکنر ، شیکر