برآورد و مقایسه سهم منابع انسانی متخصص و غیر متخصص در ارزش افزوده بخش صنعت با رویکرد نوین

نیروی انسانی متخصص یا همان سرمایه انسانی از عوامل مهم افزایش ارزش افزوده و رشد اقتصادی در هر کشور محسوب می شود و این عامل بویژه در کشورهایی که رشد اقتصادی آنها بر اساس اقتصاد دانایی محور متمرکز است از اهمیت فوق العاده ای برخوردار می باشد. شناخت نقش نیروی انسانی به ویژه نیروی انسانی متخصص و تحولات کمی و کیفی آن جهت تسریع در توسعه صنعتی در ایران نیز امری بسیار ضروری و با اهمیت است. به همین دلیل هدف مقاله حاضر اندازه گیری سهم نیروی انسانی متخصص در ارزش افزوده بخش صنعت در اقتصاد ایران بوده است. بدین روی، تلاش شده در قالب الگوی کاب- داگلاس تعمیم یافته و با بهره گیری از آزمون دو مرحله ای انگل - گرانجر(EG) و رویکرد همگرایی غیر سیستمی خود بازگشتی با وقفه های توزیعی(ARDL ) این سهم ، اندازه گیری شود. نتایج مطالعه نشان داد که یک درصد افزایش در نیروی انسانی متخصص ، غیر متخصص و سرمایه فیزیکی به ترتیب به3/.0 ، 0/44 و64/ 0 درصد افزایش در ارزش افزوده بخش صنعت کشور منجر می شود .این که سهم نیروی انسانی غیر متخصص نسبت به نیروی انسانی متخصص در ارزش افزوده بخش صنعت بیشتر است ، بیانگر عدم نقش آفرینی مورد انتظار متخصصین این بخش است. به نظر می رسد نیروی انسانی در بخش صنعت قبل از این که عامل توسعه صنعتی باشد ، بیشتر به عنوان هدف اشتغال مطرح بوده است.