نخستین قانون کار و توسعه صنعتی آن در اقتصاد ایران

جامعه ایران در دوره پیشا سرمایه دارای عمدتاً روستایی و ایلیاتی بود و روابط کاری آن نیز از نوع ارباب رعیتی بود. با تأسیس سلسله پهلوی در سال 1304 ش که با محوریت مدرن سازی، سکولاریزم کردن جامعه سنتی و صنعتی کردن کشور شتاب گرفت و در سال 1310 ش از سوی مجلس شورای ملی با تصویب ماده واحده ای با عنوان قانون مجازات مقدمین بر علیه امنیت و استقلال کشور که از سوی رضا شاه بشدت مورد سرکوب قرار گرفت. قانون کار اولین بار در سال 1325 ش به تصویب رسید و در سال 1369 ش دستخوش اصلاحاتی گردید که حمایت از طبقه آسیب پذیر جامعه همانند قشر کارگر بود که در مقایسه با قانون قبلی خود هزینه های زیادی را متحمل کارفرمایان گردانید در مقاله فوق آثار قانون کار در صنعت مورد تحقیق و بررسی قرار می گیرد. تحقیقات بدست آمده که با استفاده از اطلاعات و داده های ترکیبی مربوط به کارگاه هایی که دارای 50 نفر کارکن یا بیشتر برای دوره زمانی 1367 تا 1381 به دست آمده حاکی از آن است که با اعمال تغییرات در قانون کار ایران توانسته به نشر مهم صنایع از کل اقتصاد و توسعه صنعتی ایران را آسان نماید.

کلیدواژه ها:

دوره پیشاسرمایه ، ارباب رعیتی ، سلسله پهلوی ، توسعه اقتصادی ، قانون کار ، تغییرات ساختاری ، صنعتی شدن