عوامل پیش بینی کننده خودکشی در دانشجویان : مروری سیستماتیک

زمینه و هدف : اصطلاح خودکشی به معنی آسیب رساندن به خود یا از بین بردن خویش است.هرساله تقریبا 1 میلیون نفر در سرتاسر جهان جان خود رابر اثر خودکشی از دست میدهند.همین امر باعث شده است خودکشی بعنوان یک فوریت مهم پزشکی درآید.در این میان نوجوانان و جوانان با رنج سنی 15 تا 29 سال بیشترین آسیب پذیری را دارند.به نحوی که خودکشی دومین عامل مرگ و میر در این گروه سنی است.هدف از این پژوهش تعیین عوامل پیش بینی کننده خودکشی در دانشجویان است .مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه مروری سیستماتیک می باشد که از جستجو در پایگاه های اطلاعاتی و موتورهای جستجوگر Googlescholar , elmnet , elsevire , magiran , Sid , pubme با کلیدواژه های خودکشی ، دانشجویان، علل خودکشی ، اقدام به خودکشی و معادل انگلیسی آنها بدون محدوده زمانی انجام گردید و از تمام مقالات یافت شده ، 8 مقاله مطابق با هدف مطالعه تشخیص داده شد و مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: اکثر پژوهش ها نشان داد که وجود بیماری های روانی مختلف در دانشجویان با میزان بالای خودکشی دانشجویان ارتباط داشت. میزان خودکشی دانشجویان مضطرب ، افسرده خو، دوقطبیBآشفتگی و دارای اختلالات هذیانی بالاتر از دانشجویان عادی بود. آمار نشان داد که افکار و اقدام به خودکشی در دانشجویان مجرد بیشتر از دانشجویان متاهل بود. جامعه پذیری و آرمان خانوادگی دراقدام کنندگان به خودکشی کمتر بود.مزاحمت های سایبری سلامت روان دانشجویان را تحت تاثیر قرار داده و افکار خودکشی و آسیب پذیری روانی به دنبال داشت.بیشترین علت خودکشی دانشجویان مشکلات مالی و شرایط بد اقتصادی و وجود بیماری های روانی در دانشجویان بود.نتیجه گیری: نتایج نشان داد عمل و افکار خودکشی در دانشجویان ایرانی مسئلهیا نسبتا0 جدی است.به این ترتیب با شناسایی دانشجویان در معرض خطر ، می توان مواضع پیشگیرانه ای در اقدام به خودکشی آنها به کار برد.از طرفی افکاری که منجر به خودکشی می شوند را تا جای ممکن کاهش داد.

کلیدواژه ها:

خودکشی ، دانشجویان ، علل خودکشی ، افکار خودکشی