بررسی تاثیر بازی درمانی بر کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی نقص توجه

زمینه و هدف: اختلال بیش فعالی نقص توجه یکی از شایعترین اختلالات دوران کودکی است که با علائم کمبود توجه، بیش فعالی و تکانشگری مشخص می شود. جهت درمان این اختلال از روش های دارویی و غیر دارویی مانند آموزش، روانشناختی، حمایت های رفتاری و بازی درمانی استفاده می شود. بازی درمانی روشی است که طی آن به کودک فرصت داده می شود تا با یافتن راه حل برای موقعیت هایی که ممکن است با آن روبرو شود، پیشرفت را تجربه کند.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است. نمونه های پژوهش شامل 40 کودک دبستانی مبتلا به اختلال بیش فعالی نقص توجه بود. اطلاعات با استفاده از مقیاس درجه بندی کانرز فرم والدین و معلمان جهت تشخیص میزان شدت علائم ADHD، پرسشنامه CSI-4 مقیاس والدین و معلمان برای ارزیابی علائم بی توجهی، بیشفعالی و تکانشگری در کودکان و مقیاس درجه بندی وندربیت فرم والدین و معلمان جهت ارزیابی علائم اضطراب کودکان جمع آوری شدند.یافته ها: میانگین سنی کودکان 6/28 1/52 بود. 67/5 درصد از کودکان پسر و 32/5 درصد دختر بودند. بررسی پرسشنامه های تکمیل شده توسط والدین و معلمان نشان داد که قبل و بعد از بازی درمانی از جهت بیش فعالی، نقص توجه و تکانشگری در کودکان تفاوت های آماری معنی داری مشاهده شد. p =0/000نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن است که می توان از بازی درمانی به عنوان روشی مفید جهت کاهش نشانه های بیش فعالی نقص توجه استفاده کرد. بنابراین بازی درمانی درمان حمایتی مناسبی برای بسیاری از مشکلات روانشناختی کودکان و نوجوانان می باشد و می توان از بازی درمانی جهت ارضای نیازهای رشدی آنها استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، کودکان ، اختلال بیش فعالی نقص توجه