بررسی تاثیر بهزیستی درمانی بر افسردگی ، خود مدیریتی وکنترل قند خون در زنان مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه و هدف: دیابت از شایع ترین بیماری های مزمن است، که تاثیر منفی بر خصوصیات روحی و روانی دارد. پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی بهزیستی درمانی برافسردگی، خودمدیریتی، کنترل قندخون زنان مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضرنیمه تجربی، با استفاده ازطرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل و پیگیری بود. نمونه مورد مطالعه به روش نمونه گیری دردسترس از میان بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مرکز دیابت پارسیان شهرمشهد انتخاب و به طورتصادفی به دو گروه 26 نفره آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه مداخله طی 8 جلسه درمان گروهی 90 دقیقه ای به مدت دوماه تحت برنامه بهزیستی روانشناختی مدل ریف قرارگرفتند وگروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکردند. پرسشنامه افسردگی بک، خودمدیریتی توبرت و تامپسون و آزمایش هموگلوبین گلیکوزیله به عنوان ابزار ارزشیابی قبل و بعد ازمداخله مورداستفاده قرار گرفت. تحلیل داده ها با استفاده ازآزمونهای تی زوجی وتحلیل کواریانس وبا استفاده ازنرم افزاز 24-SPSS صورت گرفت. یافته ها: نتایج نشان دادکه درمان بهزیستی روان شناختی برمیزان افسردگی و خودمدیریتی و هموگلوبین A1c دربیماران مبتلا به دیابت نوع دو تاثیر معنادارداشته است و بین گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0>P). نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه، بیانگرسودمندی بهزیستی درمانی درافزایش خودمدیریتی، کاهش افسردگی و میزان هموگلوبین گلیکوزیله دربیماران دیابت نوع دو است. بنابراین توصیه می شود از این رویکرد درمانی درجهت ارتقاء بهزیستی روانشناختی این بیماران استفاده شود.  

کلیدواژه ها:

Depression ، Hemoglobin A1c ، Self-management ، Type II diabetes ، افسردگی ، خودمدیریتی ، هموگلوبین گلیکوزیله ، دیابت نوع دو.