تاثیر آموزش مدل مراقبت از خود اورم بر واکنش‌های هیجانی بیماران دارای دفیبریلاتور داخل قلبی

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 276

فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_ICNS-7-3_001

تاریخ نمایه سازی: 2 بهمن 1399

چکیده مقاله:

خلاصه هدف. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مدل مراقبت از خود اورم بر واکنش­های هیجانی بیماران دارای دفیبریلاتور داخل قلبی انجام شد. زمینه. شوک دفیبریلاتور داخل قلبی غیرقابل پیش­بینی و همراه با درد جسمی است. بعد از دریافت شوک، برخی بیماران دچار مشکلات جدی روان­شناختی (مانند اضطراب، افسردگی و استرس) می­شوند. طبق نظر اورم، یادگیری فعالیت­های خودمراقبتی می­تواند فرد را به سمت حفظ سلامتی و رفاه سوق دهد و سازگاری فرد را با بیماری افزایش دهد. روش کار. در این مطالعه نیمه تجربی،60 بیمار دارای دفیبریلاتور داخل قلبی، بستری در مرکز آموزشی تحقیقاتی درمانی قلب و عروق شهید رجایی تهران انتخاب و به صورت تک­گروهی قبل و بعد مورد برسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده­ها شامل پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه DASS-21 بود. برنامه آموزشی بر اساس الگوی خودمراقبتی اورم طی سه جلسه 20 تا 30 دقیقه­ای بر اساس نیازهای خودمراقبتی به صورت منحصر به فرد اجرا شد. واکنش­های هیجانی طی دو مرحله شامل قبل از آموزش و یک ماه بعد از پایان جلسه آموزشی سنجیده شد. داده­ها با استفاده از نرم افزار SPSS  نسخه 22 تحلیل شدند. یافته­ ها. قبل از مداخله، میانگین نمره اضطراب، 06/18 با انحراف معیار 49/5 بود که پس از مداخله، به 26/11 با انحراف معیار 49/3 کاهش یافت (0001/0P≤). میانگین نمره افسردگی شرکت­کنندگان پس از مداخله نسبت به قبل از مداخله به طور معناداری کاهش پیدا کرد (78/10 با انحراف معیار 91/3 در مقابل 28/16 با انحراف معیار 96/5) (0001/0P≤). قبل از مداخله، میانگین نمره استرس، 58/23 با انحراف معیار 17/6 بود که پس از مداخله، به 51/15 با انحراف معیار 18/48 کاهش یافت (0001/0P≤). نتیجه­ گیری. به کارگیری مدل آموزش مراقبت از خود اورم می­تواند در کاهش شدت واکنش­های هیجانی بیماران دارای دفیبریلاتور داخل قلبی موثر باشد. پرستاران می توانند با اجرای این مدل و بررسی نیازهای آموزشی بیماران در کاهش شدت واکنش­های هیجانی نقش داشته باشند.

نویسندگان

شیوا اسلامیان کوپایی

گروه پرستاری، دانشکده پرستاری مامایی، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی

سمانه پارچه بافیه

گروه پرستاری، دانشکده پرستاری مامایی، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی،دانشجوی دکترای تخصصی آموزش پرستاری دانشگاه تربیت مدرس

محمد صاحب الزمانی

گروه مدیریت آموزشی، دانشکده بهداشت، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی

شبنم مددی

مرکز تحقیقات قلب، مرکز قلب و عروق شهید رجایی، دانشگاه علوم پزشکی ایران