تحلیل رابطه عدالت سازمانی و مدیریت استعداد: نقش میانجی رهبری اخلاقی

زمینه : در دنیای امروز، سازمانها در محیط های پویا فعالیت می کنند. چنین محیطی تحولات ساختاری و رفتاری را به چالش می کشد و ایجاد این تحولات مستلزم توجه به نقش عدالت سازمانی و رهبری خاص خود و توجه به مدیریت استعداد است. این پژوهش با هدف بررسی نقش عدالت سازمانی در مدیریت استعداد با میانجیگری رهبری اخلاقی انجام شده است. روش: روش تحقیق توصیفی- همبستگی بوده است.جامعه آماری تحقیق شامل کارکنان آموزش و پرورش شهر اردبیل به تعداد 211 نفر می باشد که به روش تصادفی طبقه ای و بر اساس فرمول کوکران تعداد 162نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از سه پرسشنامه استاندارد عدالت سازمانی، مدیریت استعداد و رهبری اخلاقی استفاده گردید. داده ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که اثر عدالت سازمانی بر مدیریت استعداد (46/0) مثبت و معنی دار بود. این متغیر اثر علی قوی تری بر رهبری اخلاقی (73/0) داشت. اثر رهبری اخلاقی بر مدیریت استعداد نیز (68/0) مثبت و معنی دار بود. اثر غیر مستقیم عدالت سازمانی بر مدیریت استعداد با میانجی گری رهبری اخلاقی به میزان (43/0) مثبت و معنی دار بود. نتیجه‌گیری: یافته های بدست آمده نشان داد بین عدالت سازمانی و مدیریت استعداد در سازمان با متغیر میانجی رهبری اخلاقی رابطه وجود دارد و بنابراین می توان گفت که نقش رهبری اخلاقی درسازمان برای توسعه و بهسازی و نگهداشت منابع انسانی درای اهمیت ویژه ای است.  

کلیدواژه ها:

Organizational justice ، Talent management ، Ethical leadership ، عدالت سازمانی ، مدیریت استعداد ، رهبری اخلاقی