مقاومت جهانی شده: جمهوری اسلامی ایران، فرصت ها و راهکارها

یکی از مشخصه‌های محوری جهان معاصر گسترش کمی و کیفی جنبش‌های مقاومت فراملی در برابر بسط روزافزون سرمایه‌داری جهانی است. با وجود اینکه ادبیات و آثار زیادی در این حوزه وجود دارد، اما حجم عمده‌ای از این ادبیات تاکنون سویه‌ها و ابعاد فضایی‌ـ‌‌شبکه‌ای چنین کنش‌هایی را نادیده‌انگاشته، و خوانشی تک بعدی از آن ارائه کرده‌ است. بررسی حاضر در راستای رفع این کاستی به بازخوانی چگونگی صورت‌بندی مقاومت جهانی از چشم‌اندازی فضایی‌ـ‌شبکه‌ای پرداخت، اگرچه در این رابطه به الزامات و پیامدهای عملی نیز توجه داشت که این خوانش نظری برای نحوۀ سیاست‌گذاری و تدوین استراتژی جمهوری اسلامی ایران به همراه دارد. این بررسی ملهم از رویکرد چرخش فضایی، با پرسش اصلی چگونگی تکوین جغرافیای مقاومت در عصر استیلای سرمایه‌داری جهانی آغاز، و با بحث دربارۀ طیف متنوعی از موضوعات و مضامین مرتبط پیگیری شد. فرضیه‌ای که در این مقاله به آزمون گذاشته شد این بود که، جغرافیای مقاومت که فضایی در گستره جهانی و در شکل شبکه‌ای‌شده‌ است، محصول مفصل‌بندی و پیوند شبکه‌های پراکنده مقاومت به توسط کنشگران و کارگزارانی است که خود نیز در ماهیت شبکه‌ای‌شده هستند. این مقاله در نهایت با این استدلال به پایان رسید که درک و خوانش فضایی از ساز و کار تکوین و پی‌ریزی مقاومت جهانی افزون بر تعمیق نظری حوزۀ پژوهش سیاسی، می‌تواند راه تدوین استراتژی‌‌های عملی و موثری را برای بهره‌برداری هر چه بهتر از پتانسیل موجود مقاومت جهانی، و در نهایت صورت‌بندی مقاومتی مستمر در برابر استیلای سرمایه‌داری جهانی در مقابل کارگزاران و دولتمردان جمهوری اسلامی ایران بگشاید.

کلیدواژه ها:

جهانی شدن ، شبکه ، قدرت و مقاومت ، جنبش های ضد جهانی شدن