شیوه ی تاریخ نگاری مروج الذهب و معادن الجوهر مسعودی

ابوالحسن علی بن حسین مسعودی (م ۳۴۶ هـ.ق) در نیمه ی دوم قرن سوم در بابل زاده شد و پس از سکنی گزیدن در بغداد علوم مخلتف را در آن جا فراگرفت. اطلاعات روشنی در مورد زندگی و نشو و نمای او در منابع ارایه نشده است و سرگذشت وی را بیشتر مرهون دو کتاب باقیمانده وی «مروج الذهب و معادن الجوهر» و «التنبیه و الاشراف» هستیم که در آن منابع به شرح مشاهدات، مسافرت ها، وضع سیاسی و اجتماعی و ... مناطق مختلف دنیای آن روز پرداخته است. «مروج الذهب و معادن الجوهر» یکی از تالیفات قابل توجه در زمینه ی تاریخ عمومی در قرن چهارم هـ. ق است که به دلیل توجه ویژه به منابع دست اول، مشاهده و معاینه و سنجش درستی اخبار جایگاه ممتازی در میان تواریخ عمومی اسلامی دارد. روش تاریخ نگاری مسعودی در این کتاب مورد توجه ابن خلدون مورخ قرن هشتم هـ. ق و برخی از مستشرقان قرار گرفته است و تحسین آنها را به واسطه ی در پیش گرفتن این شیوه در قرن چهارم هجری در پی داشته است. این مقاله بر آن است تا با بررسی کتاب «مروج الذهب و معادن الجوهر» ضمن اشاره به موضوع و منابع آن، به شیوه ی تاریخ نگاری مسعودی در این کتاب بپردازد.

کلیدواژه ها:

مروج الذهب ، معادن الجوهر ، مسعودی ، تاریخ نگاری