اثربخشی بیوفیدبک EEG بر خلاقیت و امواج مغزی

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی بیوفیدبک EEG بر خلاقیت و امواج مغزی انجام شد. روش: این پژوهش، به ‌صورت نیمه تجربی بوده و در آن از پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه آزمایش و پلاسیبو استفاده شد. روش نمونه‌گیری به ‌صورت در دسترس انجام شد. نمونه شامل 30 دانشجوی ورزشکار شهر تبریز بود. 15 نفر برای گروه آزمایش و 15 نفر برای گروه پلاسیبو به صورت جایگزینی تصادفی ساده انتخاب شدند. در این پژوهش از نواحی Cz , O1  ,F3 , F4, Fz ثبت گرفته شد و پروتکل افزایش SMR، افزایش بتا و کاهش تتا استفاده شد. آموزش نوروفیدبک طی 20 جلسه، هر هفته سه جلسه اجرا شد. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: تحلیل داده‌ها نشان داد که بین دو گروه در ارتقای نمره‌ی کل خلاقیت (58/14F=، 05/0< P)، سیالی (29/7F=، 05/0 P<)، انعطاف (83/4F=، 05/0 P<) و امواج مغزی (27/9F=، 01/0 P<)تفاوت معنی‌دار مشاهده شد؛ و بین دو گروه در ارتقای ابتکار (79/2F=، 05/0> P] و بسط (94/1F=، 05/0 P>) تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد.   نتیجه‌گیری: با توجه به تأثیرات مثبت این روش بر افزایش خلاقیت و موج بتای مغز، این مطالعه نشان داد که نوروفیدبک می‌تواند به عنوان یک روش مؤثر برای دستیابی به عملکرد بهینه در تکالیف شناختی مورد استفاده قرار بگیرد.

کلیدواژه ها:

neurofeedback ، sustained attention ، cognition ، نوروفیدبک ، خلاقیت ، موج بتا ، شناخت