اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر بهزیستی ذهنی زنان مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک

مقدمه: لوپوس اریتماتوز سیستمیک یک اختلال خودایمنی چند سیستمی با طیف وسیعی از تظاهرات بالینی می­باشد. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر بهزیستی ذهنی زنان مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک انجام شد. روش کار: این مطالعه از نوع نیمه­ آزمایشی بود و از طرح پیش­ آزمون-پس ­آزمون و پیگیری با گروه کنترل استفاده گردید. جامعه پژوهش را تمامی بیماران زن مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک مراجعه­ کننده به کلینیک روماتولوژی بیمارستان امام خمینی (ره) و کلینیک طوبی شهر ساری در نیمه اول سال 1398 تشکیل دادند. نمونه، 40 زن بیمار بودند که به شیوه در دسترس انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه­های آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار جمع ­آوری داده ­ها شامل پرسشنامه بهزیستی ذهنی مولوی و همکاران (1389) بود که در مراحل پیش ­آزمون، پس ­آزمون و پیگیری توسط مشارکت­ کنندگان هر دو گروه تکمیل گردید. درمان متمرکز بر شفقت در 8 جلسه 120 دقیقه­ ای برای مشارکت ­کنندگان گروه آزمایش اجرا شد. برای تحلیل داده ­ها از تحلیل واریانس با اندازه ­گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی با بهره­ گیری از نرم ­افزار SPSS24 استفاده شد.  یافته­ ها: نتایج نشان داد که درمان متمرکز بر شفقت به طور معناداری باعث افزایش بهزیستی ذهنی بیماران گروه تحت مداخله در مقایسه با گروه کنترل شده بود و نتایج در دوره پیگیری از ثبات لازم برخوردار بود. همچنین مداخله درمانی در افزایش عواطف مثبت و کاهش عواطف منفی بیماران موثر بود (01/0 > p). نتیجه­ گیری: با توجه به این نتایج، به نظر می­رسد درمان متمرکز بر شفقت احتمالاً گزینه مداخله ­ای مناسبی جهت ارتقای سلامت روان بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک باشد.

کلیدواژه ها:

Systemic Lupus Erythematosus ، Health ، Training ، لوپوس اریتماتوز سیستمیک ، سلامت ، آموزش