تبیین و ارائه ی مدل ویژگی های سازمانی- عملکردی مؤثر بر عملکرد مدیران بحران (مطالعه موردی: استان های جنوب شرق کشور)

زمینه و هدف: بحران، پدیده ای با احتمال وقوع کم و تأثیرگذاری زیاد است که نظم سیستم اصلی یا قسمت هایی از آن را مختل نموده و پایداری آن را به هم می زند؛ لذا مدیریت صحیح آن، نقش اساسی در بهبود و پیشرفت جامعه دارد. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف تبیین و ارائه ی مدل ویژگی های سازمانی- عملکردی مؤثر بر عملکرد مدیران بحران (مطالعه موردی: استان های جنوب شرق کشور) انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف توصیفی و از نظر نتایج کاربردی بود و جامعه آماری آن را کلیه اعضای ستاد مدیریت بحران استان های جنوب شرقی کشور (سیستان و بلوچستان، هرمزگان، کرمان خراسان جنوبی و یزد) که تعداد آنها در سال 1398 حدوداً بالغ بر 100 نفر بود؛ تشکیل داد. از این بین، با استفاده از جدول نمونه گیری مورگان و کرجسی، نمونه ای با حجم 80 نفر از اعضای ستاد مدیریت بحران به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شد. گردآوری داده ها در دو بخش کیفی و کمی انجام گرفت. برای جمع آوری اطلاعات در بخش کیفی، از روش جمع آوری اطلاعات مکتوب و در بخش کمی بعد از طراحی و اعتباریابی ابزار از پرسشنامه سبک های مدیریتی هرسی و بلانچارد (LBA) استفاده گردید. یافته ها: نتایج تحلیل داده اهی پژوهش، ضمن این که مدل ویژگی های سازمانی- عملکردی مؤثر بر عملکرد مناسب مدیران بحران استان های جنوب شرق کشور را مورد تأیید قرار داد؛ نشان داد که بین ویژگی های سازمانی- عملکردی مدیران بحران تفاوت معنادار وجود دارد (p<0/05) که در این بین بالاترین رتبه را رابطه مدار- انسان گرایی دارد و پس از آن وظیفه مدار- آمرانه در رتبه ی دوم قرار دارد. نتیجه گیری: با توجه به نتیجه به دست آمده، پیشنهاد می شود سبک های رهبری رابطه مدار- انسان گرا در میان مدیران بحران فراگیر شود.

کلیدواژه ها:

ویژگی های سازمانی- عملکردی ، عملکرد مدیران ، بحران