عوامل مرتبط با قصد انجام فعالیت جسمانی بر اساس نظریه رفتار برنامه‌ریزی شده در دانش آموزان دختر دبیرستانی شهر اهواز

سابقه و هدف: فعالیت جسمانی از جنبه‌های مهم ارتقای سلامت و یکی از پیش‌بینی‌کننده‌های مرگ و ناتوانی در سراسر جهان است؛ از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل مرتبط با قصد انجام فعالیت جسمانی بر‌اساس نظریه رفتار برنامه‌ریزی‌شده در دانش‌آموزان دختر دبیرستانی شهر اهواز انجام شد. مواد و روش‌‌ها: مطالعه مقطعی- توصیفی- تحلیلی حاضر در سال 1395 بر روی 163 دانش‌آموز دختر دبیرستانی که به‌طور تصادفی ساده از 2 مدرسه دخترانه دولتی شهر اهواز انتخاب شده بودند، انجام شد. دانش‌آموزان پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و نظریه رفتار برنامه‌ریزی‌شده شامل: سازه نگرش، نرم‌های انتزاعی، کنترل رفتاری درک‌شده و قصد را به روش خودگزارش‌دهی تکمیل کردند. اطلاعات حاصل توسط نرم‌افزار SPSS 23 و با استفاده از آزمون‌های ضریب همبستگی Pearson و رگرسیون خطی تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته‌ها: میانگین سنی شرکت‌کنندگان در پژوهش 0.89±‌13.76 سال بود. در تحلیل رگرسیونی، نگرش و کنترل رفتاری درک‌شده پیش‌بینی‌کننده قصد انجام فعالیت جسمانی بودند. این مدل توانست 40 درصد از واریانس قصد رفتاری را پیش‌بینی کند. شایان ذکر است که نرم‌های انتزاعی پیش‌بینی‌کننده معناداری برای قصد نبودند. نتیجه‌گیری: مطابق با یافته‌ها، استفاده از نظریه رفتار برنامه‌ریزی‌شده و توجه بیشتر به سازه نگرش به‌عنوان قوی‌ترین فاکتور پیش‌بینی‌کننده قصد در طراحی مداخلات آموزشی جهت ارتقای فعالیت جسمانی در بین دانش‌آموزان دختر، نویدبخش اثرات سودمندی خواهد بود.

کلیدواژه ها:

Intention ، Physical Activity ، Theory of Planned Behavior ، Students ، دانش‌آموزان ، فعالیت جسمانی ، قصد ، نظریه رفتار برنامه ریزی شده