بررسی تنوع ژنتیکی گونه ملج ulmus glabra در رویشگاههای شمال ایران با استفاده از الگوهای ایزوانزیمی پراکسیداز و امیلاز

دراین پژوهش به منظور بررسی تنوع ژنتیکی درون گونه ای ملجulmus glabra در سه رویشگاه ارسباران ، نوشهر و گرگان الگوهای ایزوانزیمی هرسه رویشگاه با یکدیگر مقایسه شدند همچنین الگوهای ایزوانزیمی درختان سالم نیمه بیمار و بیمار با یکدیگر مقایسه شدند نتایج ح اکی از این بود که کمترین تنوع ژنتیکی دراین گونه در رویشگاه ارسباران حد متوسط آن د رنوشهر و بیشترین میزان این تنوع در گرگان وجود دارد در ضمن الگوهای ایزوانزیمی درختان رویشگاه ارسباران با دو رویشگاه دیگر تفاوت زیادی را در جایگاههای ایزوانزیمی نشان میدهد و به همین دلیل احتمال می رود که منشا جغرافیایی آنها از جنگلهای کشور همسایه جمهوری اذربایجان باشد در بخش دیگری از پژوهش به منظور استفاده از الگوهای ایزوانزیمی به عنوان شاخصی برای تعیین وضعیت سلامت گیاه ازتنش اسیدیته استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود که واکنشهای درختان سلام بیمار و نیمه بیمار تفاوتهای زیادی با یکدیگر داشته و درختان سالم از نظر بروز ضعف فیزیولوژیک نسبت به دو درخت بیمار و نیمه بیمار از تاخیر فاز زمانی محسوسی برخوردار هستند.