تئوریزه کردن مبانی نظریۀ اقتصاد مقاومتی بر اساس نظریۀ هم پایی فنّاورانه (مطالعۀ چند موردی: کرۀ جنوبی، چین و ایران)

اقتصاد مقاومتی اکنون به پارادایم حاکم بر فضای سیاست گذاری ایران تبدیل شده، لیکن فقدان نظریه پردازی دربارۀ آن ضعفی جدی بشمار می رود که حاکی از غلفت اندیشمندان دانشگاهی در این زمینه است. چنین غفلتی می تواند پیامدهای نامطلوبی در برون رفت اقتصاد کشور از منبع محوری و حرکت به سمت اقتصاد مبتنی بر دانش داشته و سیاست گذاری علم، فناوری و نوآوری را در کشور ناکارآمد نماید. هدف پژوهش حاضر، تئوریزه کردن مبانی اقتصاد مقاومتی بر اساس نظریۀ هم پایی فنّاورانه است. برای این منظور از روش فرا ترکیب و شواهد تجربی در سه کشور کره جنوبی، چین و ایران استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که ارکان «درون زائی» و «برون گرایی» در اقتصاد مقاومتی با ارکان «تلاش های بومی برای توسعۀ فنّاوری» «انتقال بین المللی فنّاوری» در هم پایی فنّاورانه متناظر است. همچنین بین چهار ویژگیِ «شناسایی و به کارگیری ظرفیت های « انتقال بین المللی فنّاوری» انتقال بین المللی فنّاوری «شناسایی و به کارگیری ظرفیت های علمی، فنّی و اقتصادی» ، «ساماندهی نظام ملّی نوآوری» ، «حمایت همه جانبه از صادرات کالاها و خدمات» و «دیپلماسی و انتقال فناوری» در اقتصاد مقاومتی با چهار ویژگیِ «ظرفیت جذب و توانمندی های فنّاورانۀ بومی»، «نظام های ملّی و بخشی نوآوری» «رشد مبتنی بر صادرات» و «یادگیری و انتقال فنّاوری از منابع برون مرزی» در هم پایی فنّاورانه تناظر برقرار است. در مقالۀ حاضر یافته های مذکور بطور دقیق با موردکاوی های عملی و ارائۀ شواهد تجربی تأیید می شود. در نهایت توصیه می گردد در سیاست گذاری های مربوطه ضمن به کارگیریِ توأمِ «تلاش های بومی برای توسعۀ فنّاوری» « انتقال بین المللی فنّاوری» بر سهمِ در حال افزایشِ تلاش های بومی تأکید گردد.

کلیدواژه ها:

اقتصاد مقاومتی ، هم پایی فنّاورانه ، نظریه پردازی ، فرا ترکیب