بررسی و تحلیل عناصر داستانی منظومۀ عاشق و معشوق

منظومۀ عاشق و معشوق مثنوی عاشقانۀ میرزا طاهر وحید قزوینی است. وی از شعرا دورۀ صفوی است. این منظومۀ عاشقانه، داستان دلباختگی دو راجه زاده (پادشاه زاده) و سرگذشت عشق «عاشق» به «معشوق» است. «عاشق» پس از مدتی هجران و مشکلات با کمک و فداکاری «جان بخش» به معشوق می رسد و پایان داستان به خوبی تمام می شود. منظومه «عاشق و معشوق» در بحر هزج مسدس اخرب مکفوف محذوف یا مقصور سرائیده شده است. عوامل و عناصر گوناگونی پیکرۀ داستان را شکل می دهد. در این پایان نامه پس از ارائۀ تعریف از عناصر داستانی به بررسی عناصر داستانی منظومۀ «عاشق و معشوق» پرداخته شده است که با این بررسی می توان به سبک ویژۀ این شاعر پی برد. در این پژوهش به شیوۀ توصیفی تحلیلی در صدد یافتن جواب این پرسش است که در منظومۀ «عاشق و معشوق» نویسنده چگونه از عناصر داستانی بهره گرفته است؟ یافته های پژوهش نشان می دهد که ساختار منظومۀ «عاشق و معشوق» منسجم و متحد شده است از یکسری عوامل که ساختمان داستان را به وجود آورده است. عناصر داستانی همچون طرح، زاویۀ دید، شخصیّت و شخصیّت پردازی، گفتگو، حقیقت مانندی، صحنه، درون مایه در منظومۀ «عاشق و معشوق» به صورت کتابخانه ای بررسی شده است.