بررسی پنج عنصر سازندۀ شعر در غزلیات فاضل نظری

شعر آیینه انعکاس اندیشه و احساس شاعر است. شاعر تجربۀ احساس درونی خویش را از طریق شعر در زبانی موزن مخیّل در ساختاری منظم بیان می کند. عاطفه، صور خیال، زبان، موسیقی و فرم سازه های ساختار شعر را تشکیل می دهند. فاضل نظری از شاعران غزل سرای معاصر فارسی می باشد. این پژوهش مبتنی بر دو فصل کلیات و بررسی عناصر سازندۀ شعر در غزلیات فاضل نظری است. این پژوهش به شیوۀ توصیفی تحلیلی در صدد یافتن جواب این پرسش است که آیا عناصر سازنده در شعر فاضل نظری انسجام لازم را دارد یا خیر؛ در این پژوهش عناصر پنج گانۀ سازندۀ اشعار غزل های فاضل از دید زبان،عاطفه، موسیقی، تخیّل و فرم مورد بررسی قرار گرفته است و سرانجام نتیجه گیری شده است که به سبب وجود پیوستگی و هماهنگی عناصر سازنده در میان اشعار فاضل، شعر وی از انسجام محتوایی زیبایی بهره مند است. فاضل قالب کلاسیک غزل را با زبان امروزی آمیخته است. جان مایۀ عشق بر پیکرۀ غزل های فاضل جاری و ساری است. فاضل در اشعارش از عناصر صورخیال: تشبیه، استعاره، تمثیل، کنایه، نماد و ... به کار برده است. استعاره مکنیه و تشبیهات حسّی به عقلی، حسّی به حسّی در اشعار فاضل بیشتر استفاده شده است. عناصر طبیعت رکن اصلی تشکیل دهندۀ تشبیهات وی است. شکل درونی اشعار فاضل نظام مند و یک پارچه است. همۀ عناصر شعری دریک اتحاد کامل برای انتقال احساس شاعر نقش خویش را به خوبی ایفا کرده اند.

کلیدواژه ها:

شعر معاصر فارسی ، فاضل نظری ، عاطفه ، تخیّل ، زبان ، موسیقی ، شکل شعر