شناسایی و اولویت بندی ریسک های زنجیره تأمین شرکت ساپکو مبتنی بر رویکرد آمیخته (تکنیک دلفی و تحلیل عاملی)

وجود ریسک و ایجاد شکست در زنجیره تأمین میتواند اثری معنادار و منفی بر عملکرد سازمان داشته باشد. ازاین رواین پژوهش به دنبال شناسایی ریسک های زنجیره تأمین در شرکت ساپکو، جهت مدیریت این ریسک ها، بوده است.روش این پژوهش، بر اساس هدف، کاربردی و بر اساس نحوه گردآوری داده ها، توصیفی از نوع پیمایشی با رویکرداکتشافی و آمیخته می باشد. در مرحله کیفی این پژوهش با استفاده از روش دلفی، 39 ریسک در هفت دسته، برایزنجیره تأمین شرکت ساپکو، شناسایی شدند. جامعه آماری مورداستفاده در این مرحله، خبرگان شرکت ساپکو درزمینه مدیریت ریسک زنجیره تأمین بودند. جامعه آماری برای انجام مرحله کمی، مدیران و کارشناسان شرکت ساپکو،بودند که تعداد آنها، 1000 نفر گزارش شده است. حجم نمونه، با استناد به جدول مورگان، 278 نفر تعیین شد کهبا روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک، انتخاب شدند. تجزیه وتحلیل های کمی این پژوهش، از طریق توزیعپرسشنامه که روایی و پایایی آن، مورد تأیید قرار گرفته است، انجام شد. سپس برای تثبیت ریسک های شناسایی شده،از روش تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد و در نهایت، 36 ریسک نهایی در هفت دسته (ریسک های رابطه ای،ریسک های اطلاعاتی، ریسک های عملیاتی، ریسک های مالی، ریسک های سازمانی، ریسک های تقاضا و مشتریان نهاییو ریسک های محیطی)، به دست آمدند. سپس، اهمیت اثرگذاری هفت منبع ریسک شناسایی شده، از طریق آزمون تیتک نمونه ای مشخص شد. در نهایت با استفاده از آزمون فریدمن، منابع ریسک شناسایی شده، اولویت بندی شدند. براین اساس، منابع ریسک های زنجیره تأمین شرکت ساپکو، به ترتیب اهمیت عبارتند از: ریسک های مالی، رابطه ای،اطلاعاتی، سازمانی، عملیاتی، تقاضا و مشتریان نهایی و محیطی.

کلیدواژه ها:

زنجیره تأمین ، ریسک ، روش دلفی ، شرکت ساپکو