تحلیل و شناخت روند رشد و توسعه شهر اسلامشهر در راستای برنامه ریزی مدیریتی آن

روند شهر نشینی و شهرسازی از زمان شکل گیری تاکنون با فراز و نشیب های بسیار روبرو بوده است. این تغییر و تحولات از یک سو متاثر از عوامل و شرایط گوناگون زمانی و مکانی بوده و از سوی دیگر باعث ایجاد دگرگونی هایی در شکل و شیوه شهرنشینی و شهرسازی شده است. تحقیق حاضر به دنبال عوامل موثر در رشد و توسعه فیزیکی شهر اسلامشهر بوده و اینکه توسعه فیزیکی شهر چگونه باشد را مورد بررسی قرار داده است. در همین راستا ابتدا به بررسی و شناخت بهینه شهر از ابتدای شکل گیری((۱۳۳۵ عوامل موثر در رشد و توسعه فیزیکی شهر اسلامشهر در چارچوب عوامل طبیعی، انسانی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و عناصر سیاست گذاری تحلیل می نماید. روش تحقیق در این پژوهش مشتمل بر مطالعات کتابخانه ای، عملیات میدانی و استناد به جداول و نمودارها است. نتایج این پژوهش نشان می دهد به دلیل نزدیکی شهر اسلامشهر به پایتخت و ارزانی مسکن نسبت به مناطق مختلف شهر تهران این شهر همواره مهاجران زیادی را که از مناطق مختلف کشور که علت مهاجرت خود را مسکن و پیدا کردن شغل و درآمد مناسب بیان نموده اند به خود جذب کرده است و همین امر موجب افزایش بی رویه جمعیت و ساخت وسازهای غیر مجاز، ایجاد منظر محلات و مناطق مختلف و در نتیجه پیدایش پدیده حاشیه نشینی و اسکان غیررسمی در مناطق مختلف این شهرستان شده است که از معضلات اساسی مدیران این شهرستان می باشد. لذا با توجه به شناخت کامل و دقیق خصوصیات مختلف این شهر از قبیل رشد و توسعه فیزیکی، جمعیتی و اجتماعی، مهاجرت، عوامل طبیعی، از ادوار گذشته تا کنون می توان برنامه ریزی کارآمد و مفیدی را در راستای بهبودی و ساماندهی آتی این شهر ارائه داد.

کلیدواژه ها:

روند شهرنشینی و شهرسازی ، توسعه فیزیکی ، ساماندهی ، اسلامشهر