بررسی تاثیر گردشگری مذهبی بر توسعه پایدار با رویکرد کسب اقتصاد شهری

جاذبه های مذهبی، زیارتگاه ها و اماکن مقدس هر ساله تعداد زیادی از گردشگران را به سوی خود جذب می کنند، تاسیسات اقامتی و پذیرایی این نوع از گردشگری مانند مسافرخانه ها و زائرسراها با توجه به بافت اجتماعی - فرهنگی و عقیدتی گردشگران و جامعه میزبان دارای ویژگی های خاص خود است که در هر کشوری از تنوع بسیار بالایی برخوردار می باشد و نکته قابل توجه در این زمینه این است که گردشگری مذهبی تنها شکل از اشکال گردشگری می باشد که بر موانع آب و هوایی غلبه می نماید. گردشگری مذهبی را گونه ای از گردشگری دانست که شرکت کنندگان درآن دارای انگیز های مذهبی(منحصرا و یا به صورت ترکیب با سایر انگیزه ها) هستند که از اماکن مقدس نظیر کلیساها، مساجد،مقابر امام زاده ها و نظایر آنها بازدید می کنند. هدف اصلی پژوهش حاضربررسی تاثیر گردشگری مذهبی بر توسعه پایدار با رویکرد کسب اقتصاد شهری می باشد. در انتها می توان چنین نتیجه گرفت گردشگری مذهبی را می توان، پایدارترین نوع گردش گری معرفی کرد، زیرا زیارت و گردش گری مذهبی در باورها و اعتقادهای دینی - مذهبی ریشه دارد، و به مفهوم تخصصی خود و فراتر از وابستگی به زمان و اوقات فراغت، عامل مهم جغرافیای انسان در شکل گیری مسافرت، ایجاد تمرکز و چشم انداز فرهنگی است. با این همه امروزه گردش گری مذهبی با همه اجزاء و گونه های مختلف آن به سبب ویژگی های ساختاری و کارکردی خاص، توانسته خود را در متن گردش گری جهانی جای دهد؛ به گونه ای که حوزه نفوذ آن سراسر جهان را فراگرفته است.

کلیدواژه ها:

گردشگری مذهبی ، توسعه پایدار ، اقتصاد شهری