«استقامت نام»، اثری ناشناخته از قرن نهم هجری در شرح اسرار و مفاهیم استقامت

بخش عظیمی از میراث مکتوب ادب فارسی، آن چنان که بایستهو شایسته است، احیا نشده و تعداد فراوانی از نسخه‌های خطی که نمایانگر اصلی این میراث و در حقیقت سند شیوۀ اندیشه و پنداشت گذشته است، در گوشه و کنار کتابخانه‌های مختلف همچون خاموشانی اند که در بوتۀ فراموشی قرار دارند. یکی از این آثار مجهول القدر و ناشناخته، «استقامت نامه» از «اجمالی اردستانی»، مفسر، صوفی، شاعر و عارف شیعی مذهب قرن نهم هجری است. او آثار فراوانی در زمینۀ حالات و مقامات صوفیه و نیز تعالیم و تعابیر عرفانی، از خود به جای نهاده است؛ تا جایی که رضاقلی خان هدایت، او را پس از عطار نیشابوری، صاحب بیشترین مثنویات دانسته است. استقامت نامه اثری است به نظم و نثر، مشتمل بر حدود ۹۵۰ بیت جمالی آن را در زمینه استقامت و پایداری در تصوف و عرفان، با تفسیر آیات قرآنی و تبیین دیدگاه‌های صوفیانه، به زبانی نسبتاً ساده تألیف نموده است. این پژوهش بر آن است تا برای نخستین بار، به معرفی این اثر بی نام و نشان، به همراه بررسی کوتاهی از آن بپردازد.

کلیدواژه ها:

استقامت ، عرفان و تصوف ، قرن نهم هجری ، جمالی اردستانی ، آثار ناشناخته