تجلی عرفان عاشورایی در شعر شاعران شاخص یزدی عصر انقلاب، مطالعۀ موردی شعر زکریا اخلاقی و محمدحسین بهجتی (شفق)

در عصرها و دوره های مختلف، نظرگاه شاعران به موضوع عاشورا، متفاوت بوده و از آن برداشت های متعدد، ارائه نموده اند. به دلیل تناسب عشق و عرفان با شعر و ادبیات و از سویی دیگر با آیین و دین، نظرگاه عرفانی از برجسته ترین قرائت های عاشورا به حساب می آید. دربارۀ حادثۀ عاشورا، از جهات مختلف، سخن گفته اند؛ اما بسیاری از اسرار بنیادی این قیام، همچنان نیازمند تأمل است، یکی از ابعاد متنوع و مهم این حادثه، بُعد عرفانی آن است که هرگاه چنین ماجرایی در منظر تیزبین و لطیف عارف قرار گیرد و بر مفاهیم بلند عرفانی منطبق گردد و با زبان رمز و تمثیل و بهره گیری از قدرت تصاویر شاعرانه، عرضه شود، زوایای تازه ای از آن آشکار می شود. مقالۀ حاضر به شیوۀ توصیفی- تحلیلی، کوششی است در راه دستیابی به اندیشه های دو تن از شاعران عصر انقلاب یزد، در خصوص عرفان عاشورایی، زکریای اخلاقی و محمدحسین بهجتی متخلص به شفق. نویسندگان با هدف آشنایی بیشتر نسل امروز با مضامین دینی و عرفانی ادبیات انقلاب اسلامی، کوشیده اند در ابتدا با استفاده از آثار این دو شاعر عصر انقلاب، برجسته ترین جنبه های عرفان عاشورایی را در اندیشۀ آنان، مطرح و آنگاه با استناد به ابیات برجستۀ این دو شاعر، عرفان عاشورایی را در اشعارشان بررسی نماید و در نهایت با مقایسۀ تطبیقی، نقاط اشتراک و افتراق اندیشۀ این دو شاعر را باز نماید.

کلیدواژه ها:

انقلاب اسلامی ، امام حسین (ع) ، عاشورا ، جلوه های عرفانی ، جلوه های حماسی