بررسی مجتمع مسکونی با رویکرد انعطاف پذیری فضا در دوران پساکرونایی

ویروس کووید 19 و همه گیری آن جهان را تحت تاثیر خود قرار داده است و آینده جهان و زندگی انسان ها بسته به اینویروس دستخوش تغییرات زیادی کرده است. مقوله مسکن به دلیل اهمیت فراوانی که در ا ین دوران به واسطه خانه نشینیاجباری افراد داشته است، نیز از این تغییرات مصون نیست. این مقاله در پی پاسخ به تغییرات مسکن پس از کرون است واینکه معماران چگونه به تغییرات فضاهای زندگی با رویکردهای انعطاف پذیری و تغییر پذیری فضا می پردازند و در مورداهمیت فضای باز در مسکن پساکرونا اشاره می کند. در این تحقیق کاربردی روش تحقیق، توصیفی_تفسیری است و در زمرهپژوهش های کیفی است که مستقل از روش های عددی می باشد. در این مقاله در ابتدا انعطاف پذیری و رویکردهای فضایانعطاف پذیر بررسی می شود و همچنین به نحوه تغییر در معماری در اثر بیماری در قرون گذشته پرداخته می شود و سپسچگونگی تغییر مسکن در شرایط زندگی پس از کرونا با رویکرد انعطاف پذیری بررسی می شود.

کلیدواژه ها:

مسکن ، انعطاف پذیری فضا ، کووید 19 ، زندگی پس از کرونا