ردپای فرهنگ عامه ی صفویه در دوره ی قاجار (نمونه موردی نقاشی دیواری های خانه ی پیرنیا- نائین، خانه ی امام جمعه- تهران)

هنر معماری از بارزترين جلوه های فرهنگ هر قوم و هر دورهی تاريخي است. اين هنر در گذشته پيوندی استوار بافرهنگ جامعه و الگوهای رفتاری داشته و به همين سبب سبك معماری هر دوره انعكاسي از فرهنگ و هنر آن دورهمحسوب مي شد و هر سبك جديد معماری بر اصول روش ها و سنت سبك های پيشين استوار بود و مرزبندی بين آنهادشوار به نظر ميرسد و اين هنرمندست که هنر را که حاصل ذوق و حس زيبايي شناختي و تجربه و آموخته هايش بودهاست با تعامل با دانش اقوام و ملل ديگر بر غنای تجربه ی خود مي افزوده و باعث شكل گيری ميراث هنری شده وبسيار مهم است که اين ميراث شناخته شود. با در نظر گرفتن اين مطالب ارتباط بين هنر و فرهنگ به ويژه فرهنگ عامه وتاثير آن از دوره ای به دوره ی ديگر مهم به نظر مي رسد. هدف از اين مقاله ارزيابي تاثير حضور ايل قاجار به عنوان حاميدر دوره ی صفويان در کسب هنر آن دوره است که بدين منظور با روش تاريخي- تحليلي- توصيفي در راستای هدف تطبيق فرهنگ عامه مانند هنر نقاشي ديواری در خانه های تاريخي آن دو دوره پرداخته شده است و تاثير دوره ی پيشينبر دوره ی بعد از خود در انتخاب نقش و رنگ بررسي مي شود و با مقايسه ی آثار به اين نتيجه رسيده که حضور ايلقاجار و هم نژاد بودن آنها با پادشاهان صفوی در کسب فرهنگ عامه ی آن دوره به ويژه در خانه های به جامانده ازقاجار در انتخاب طرح و رنگ تاثير گذار نبوده است و بيشتر به شكل سطحي، جذب جلوه ها و مظاهر هنر و فرهنگغرب شده اند.

کلیدواژه ها:

فرهنگ عامه ، نقاشی دیواری ، صفویه ، قاجار