تحلیل واژگان شنیداری در سندروم داون

مطالعه ي كنوني، تحقيق مفصلي در مورد واژگان شنيداري افراد سندروم داون (DS) در مقايسه ي با گروه هاي كنترل متشكل از افرادي با توانايي غير زباني مشابه با ميزان رشد معمولي (TD) و ناتواناي ذهني با علت نامشخص (ID) است. به آگاهي از فعل توجه ويژه اي نشان داده مي شود، زيرا رشد نحوي آينده را پيش بيني مي كند. پنجاه شركت كننده با سندروم داون، با ميانگين سني 10 تا 21 سال، 29 شركت كننده با ميانگين سني 10 تا 21 سال و 29 شركت كننده ي داراي TD، در ميانگين سني 4 تا 9 سال، با مقياس هاي كامل از واژگان شنيداري (PPVT-4)، توانايي غير زباني (Lieter-R)، و حافظه ي واج شناسي (آزمون فرعي تكرار بدون كلمه (CTOPP) در اين آزمايش شركت داشته اند. گروه ها براساس ميزان درصد تصحيح كلمه، فعل و موارد مربوط به PPVT-4، مقايسه مي شوند. نتايج نشان مي دهند كه در مورد افعال، شركت كنندگان ID به مراتب بهتر از شركت كنندگان با DS و TD عمل كردند، حتي وقتي كه توانايي واژگان شنيداري و حافظه ي واجي كلي آنها ثابت نگه داشته شوند. گروه هاي با DS و TD الگوي مشابهي از دانش لغوي نشان دادند و نسبت به فعل ها و صفات، در مورد نام ها بهتر عمل كردند. در مقابل، گروه با ID در مورد نام ها و افعال يكسان عمل كرد ولي در مورد صفات عملكرد آنها بدتر بود.

کلیدواژه ها:

سندروم داون (عقب ماندگی ذهنی) ، رشد واژگان ، واژگان شنیداری ، آگاهی از فعل ، ناتوانی ذهنی