بررسی اهمیت کاهش آﻻینده های زیست محیطی در معماری ساختمان(با رویکرد ساختمان سبز)

امروزه عدم تعادل میان معماری با محیط و طبیعت باعث بروز آثار و نتایج ناخوشایندی از جمله آلودگی محیط زیست،کاهش منابع طبیعی،تغییرات اقلیمی و کاهش روز افزون منابع انرژی شده است.از این رو طراحان معمار میکوشند تا راه حلهای مناسبی را در جهت طراحی بناهایی سازگار با محیط زیست؛بیابند.شهری شدن،چالش های مهمی را بدنبال دارد. اما انتخابهایی که برای شهرهایمان داریم،می تواند این چالشها را به فرصت تبدیل کند.اکثر معماران زمان زیادی را صرف شناسایی راه حلهای مختلف میکنند تا این فرصتها را پیدا کنند.اما آنها معمولا بارزترین روش کاهش آلودگی محیط زیست یعنی،ساختمان سبز را نادیده میگیرند.از این روی هدف از ارائه ی این مقاله که با روش تحلیلی- توصیفی و گردآوری اسنادی اطلاعات انجام گرفته است،به بررسی نقش معماری ساختمان در کاهش اثرات مخرب زیست محیطی با رویکرد خانه سبز که در راستای اهداف بهتر شدن کیفیت محیط زیست زندگی می-باشد،میپردازیم.نتایج حاصله از این پژوهش بیانگر آن است که نقش ساختمانهای سبز در طراحی معماری،اغلب بعنوان یک استراتژی نادیده گرفته شده است که اگر مورد توجه قرار بگیرد،به کاهش بسیاری از چالشهایی که شهرها با آن مواجهند به ویژه آلودگی محیط زیست کمک می کند چرا که افزایش ساختوسازهای ساختمانی موجب تولید نخاله های فراوان شده است که در حاشیه شهرها انباشته شده و یکی از آلوده کننده ترین عوامل محیط زیست به شمار می آید. بنابراین سعی میکنند ساخت ساختمان های سبز را افزایش دهند.

کلیدواژه ها:

ساختمان ، ساختمان سبز ، معماری ، انرژی ، بهینه سازی