بررسی مرمت ابنیه تاریخی و سنتی ایران، البرز( مطالعه موردی: آسیاب آبی، روستای مهدی آباد)

آثار معماری و شهرسازی نه فقط سند تاریخ معماری ما، بلکه سند تاریخ ماست. بسیاری از گمشده های تاریخ از طریق استناد به اینگونه اسناد است که میتوانند از پشت مه بیرون آیند. بازسازی و احیاء فعالیت هایی هستند که به ترتیب با جسم و روح یک موضوع سر و کار دارند. این موضوع می تواند یک شهر، محیط طبیعی یا یک بنا و اثر معماری باشد. رویکردهای متفاوتی نسبت به بازسازی و احیاء وجود دارند که بعضا در میزان دخالت در یک موضوع تاریخی دارای اختلافات اساسی هستند. این شیوه ای است که باستان شناسی ما زیاد با آن آشنا نیست. اگر ما با نگاه باستان شناختی به آثار تاریخی نگاه کنیم، شاید هیچ سندی مانند آثار معماری که با شرایط احوال جامعه همخوان بوده است، نتواند شهادت دهد. هنر تاریخ مدرن این است که باید دید، چه چیزی در اسناد تاریخی است که تاکنون به آنها توجه نشده است. نگاه ما، نگاهی نبوده است که آثار گذشته شهادت تاریخی میدهند و باید آنها را به مثابه سند حفظ کنیم. به طور کلی برای مرمت و نگه داشت بناها باید هرچه سریع تر تدبیری اندیشیده شود. زیرا ایران دارای بناهای با قدمت بسیار زیاد است و میشود از این بناها برای استفاده در صنعت گردشگری به کار گرفته شوند. هدف از نگارش این مقاله، برررسی بنای قدیمی و شاخص شهرستان نظرآباد و روستای مهدی آباد به نام آسیاب آبی مهدی آباد است که در زمان های قدیم کاربرد فراوان داشته است و به نظر میرسد با باززندهسازی و احیاء، همچنان میتواند دارای قابلیت و پتانسیل برگشت به صنعت را به طور سنتی داشته باشد، که با پژوهش های انجام گرفته و بازدید های میدانی از این بنا راهکار هایی را در پیش گرفته ایم.

کلیدواژه ها:

مرمت ، آسیب ، تاریخی ، آسیاب آبی ، احیاء