طراحی معماری ساختمان ها با رویکرد پایداری و تأکید برتأمین انرژی از طریق سیستم فتوولتائیک

با توجه به بحران انرژی (تجدید ناپذیر بودن انرژی های فسیلی به همراه آلودگی زیست محیطی ) که از سال 1960 به بعد در جهان رخ داد، دانشمندان و پژوهشگران به فکر مطالعه در مورد بازیافت و صرفه جویی در مصرف انرژی بر آمدند، که مهمترین موضوع مطالعاتی استفاده از انرژی های تجدید پذیر و پاک به خصوص انرژی خورشیدی در ساختمان ها می باشد. با دانستن این موضوع که انرژی ناشی از سه روز تابش خورشید به زمین برابر با تمام انرژی ناشی از احتراق کل سوخت های فسیلی در دل زمین است، بهره گیری از سامانه های خورشیدی چون فتوولتائیک برای صرفه جویی و استفاده از انرژی تجدید پذیر برای بازیافت و صرفه جویی در مصرف انرژی را مفید می سازد. همچنین دراین تحقیق سعی در درک ماهیت مسئله طراحی از طریق شناخت ماهیت هنر و معماری، شناخت نقش و اهمیت محیط از نظر روان شناختی و تأثیرآن برطرح دارد. در راستای تحقق این هدف، سعی شده است که ویژگی های طراحی ساختمان های پایدار به منظور ایفای نقش بهتر، تعریف شوند و نیز نتایج مطالعات را با تجربیات طراحی و همچنین رویکرد معماری پایدار که همواره سعی بر حفظ انرژی و بهینه سازی مصرفی انرژی درعین زیبایی دارد، تلفیق نموده تا پروژه های حاصل در جهت ارتقاء سطح کیفی معماری داخل کشور بوده و نیز به ارائه راهکارهای مناسب برای بهینه سازی انرژی در غالب معماری پایدار دست یابیم. با بررسی و تحلیل چگونگی فرآیند سیستم فتوولتائیک در کاربردی کردن آن برای معماری در زمینه ای چون فتوولتائیک یکپارچه با ساختمان و فتوولتائیک های تلفیقی در سقف و نما پژوهشی صورت گرفته است که در این تحقیق با بررسی راه کارهای معمارانه پی به رسیدن بازیافت و صرفه جویی انرژی در معماری مد نظر قرار داده شده است.

کلیدواژه ها:

انرژی تجدیدپذیر ، انرژی خورشیدی ، پایداری ، سیستم فتوولتائیک.