مطالعه شکل گیری بحران جهانی مالی و تاثیر آن در اقتصاد جهانی از منظر اقتصاد کلان با تمرکز بر جنوب شرق آسیا

بحران به معنی عدم تعادل در عرضه و تقاضای کل اقتصاد است . اگر عرضه از تقاضا بیشتر باشد بحران رکودی و اگر تقاضا بیشتر از عرضه باشد بحران تورمی خواهد بود . بعد از بحران اقتصادی سال 1929 تا 1932 که با پیشنهادات "کینز" بهبود یافت ، اقتصاد کشورهای سرمایه داری تا سال 1970 با بحران جدیدی روبرو نشد . با این حال جهان دوباره پدیده های جدیدی به نام "تورم رکودی " را تجربه کرد . بحران 2008 بازارهای مالی و اعتباری ایالات متحده آمریکا و اروپا موجب نگرانی تمام اندیشمندان و متفکران اقتصادی جهان شده است . زیرا هر کشوری که بیشتر در اقتصاد جهانی ادغام شده باشد از بحران لطمه بیشتری خواهد خورد . کشورهای جنوب شرق آسیا با دارا بودن اقتصاد رو به رشد ، به عنوان الگویی برای رشد و توسعه کشورهای جهان دوم مطرح می کردند . اما وابسته بودن آنان به اقتصاد جهانی سبب شد با بروز بحران اقتصادی در آمریکا و اروپا این کشورها نیز دچار بحران شدند ، بحران بزرگ آسیای شرقی در سال 1997 در تایلند شروع شد و سپس به اندونزی ، مالزی و سرانجام کره جنوبی سرایت کرد و دورنمای رشد اقتصادی جهان را به طور چشم گیری تضعیف کرد . پژوهش حاضر به دنبال این است که ضمن شناسایی و تشریح بحران مالی کشورهای صنعتی تاثیر آن بر اقتصاد کشورهای جنوب شرقی آسیا براساس نظریه نظام وابستگی و نظام جهانی در تبیین آثار نامتوازن جهانی شدن اقتصاد بر کشورهای حوزه جنوب بهره گرفته شود .

کلیدواژه ها:

جهانی شدن ، بحران مالی جهانی ، اقتصاد جهانی ، جنوب شرقی آسیا .