ارزیابی ضریب تشدید تغییر مکان در قاب های مهاربندی شده واگرا

یکی از موضوعات مهم در طراحی لرزه اي سازه ها، تعیین حداکثر تغییرمکان جانبی نسبی واقعی آنها تحت اثر زلزله طرح با استفاده از نتایج تحلیل خطی میباشد. آیین نامه هاي لرزه اي براي تعیین حداکثر تغییرمکان جانبی نسبی واقعی سازه ها از ضریب تشدید تغییر مکان استفاده میکنند. هدف اصلی این مقاله ارزیابی اثرات ارتفاع سازه و طول تیر پیوند روي ضریب تشدید تغییر مکان در قاب هاي فولادي ساده با سیستم مهاربندي واگرا می باشد. به همین منظور، چندین قاب مهاربندي شده واگرا با طولهاي مختلف براي تیر پیوند و با تعداد طبقات 2، 5، 10 و 15، در نظر گرفته شده است. به خاطر رفتار غیرالاستیک تیر پیوند، سازه هاي مهاربندي واگرا، شکل پذیري بیشتري نسبت به سازه هاي مهاربندي همگرا دارند. رفتار لرزه اي سیستم هاي مهاربندي واگرا به طول تیر پیوند آنها بستگی دارد . براي بارگذاري و تحلیل لرزه اي سازه ها از آیین نامه ASCE 7-10 و براي طراحی از آیین نامه AISC 360-10 استفاده شده است. در این مقاله براي بدست آوردن ضریب تشدید تغییر مکان، هم از تحلیل استاتیکی غیرخطی و هم از تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی استفاده شده است. نتایج نشان میدهد که ضریب تشدید تغییر مکان در ساختمانهاي مهاربندي شده واگرا به طور قابل توجهی به طول تیر پیوند و ارتفاع سازه بستگی دارد. در نهایت مقادیر بدست آمده براي ضریب تشدید تغییر مکان با مقادیر ارائه شده توسط آیین نامه هاي رایج به ویژه آیین نامه ASCE 7-10 مقایسه شده است.

کلیدواژه ها:

سازه های مهاربندی شده واگرا(EBF) ، تیر پیوند ، ضریب تشدید تغییر مکان ، ضریب اضافه مقاومت.