بررسی قیاس تطبیق نظام برنامه ریزی شهری ایران و ترکیه

امروزه در عمده شهرهای جهان، تهیه برنامه ریزی های شهری به منظور ایجاد تعادل و تعامل در توسعه بخش های مختلف شهر امری ضروری به حساب می آید. چنین برنامه هایی با تکیه بر دانش شهرسازی برای دوره های زمانی مشخص و معینی تعریف می شوند. دوره زمانی تعیین شده برای برنامه های توسعه شهرها، بعضا سبب می شود این برنامه ها در طول مدت اجرای خود با چالش هایی مواجه شوند. مواردی که در زمان تهیه برنامه مطرح نبوده و یا با توجه به مقیاس گسترده برنامه از قلم افتاده اند از مهمترین چالش های تحقق پذیری برنامه ریزی شهری محسوب می گردند. روش پژوهش در این تحقیق کیفی از نوع توصیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و اسنادی است که با قیاس تطبیقی تکمیل می گردد. ابتدا مولفه های تجربه شده ی بین المللی در دانش ارزیابی تطبیقی شناسایی و سپس براساس شرایط ایران و ترکیه مولفه های هفت گانه و چهارگانه در ابعاد «محتوایی» و «رویه ای» برای مفاهیم «برنامه ریزی شهری تدوین و قیاس تطبیقی برای وضعیت دو کشور انجام گردید. یافته های تحقیق بیانگر این می باشد که در نظام برنامه ریزی شهری، دو کشور دارای افق برنامه ریزی مداوم با دوره های مشخص، رویکرد غالب اقتصادی، مشارکت پذیری پایین و شریعت پذیری گفتمانی قوی از نظر اجرایی ضعیف بوده اند.

کلیدواژه ها:

تطبیق ، نظام ، برنامه ریزی شهری ، ایران و ترکیه