بررسی مدل های زیست اقلیمی در معماری و افزایش آسایش انسان؛نمونه موردی شهر بابلسر

احداث شهرها عموما از تغییرات مهم طبیعی توسط انسانها است که نظام محیط را به شدت بر هم می زند. هرچه تجمع انسان ها در سکونتگاه های شهری بیشتر باشد، تعادل محیطی را به شکل چشم گیرتری مورد تحول قرار میدهد. این سکونتگاهها تا قبل از دوران مدرن در مقیاسی تشکیل می شد که تعادل محیطی را دستخوش تغییرات مهمی نمی کرد. با توسعه جمعیت و بزرگ شدن شهرها و تبدیل سکونتگاه ها به شهرهای بزرگ و کلان شهرها، شرایط جدیدی به وجود آمد که بررسی آنها نشان داد امروزه شهرها اقلیم های خاص خود را می سازند. اقلیم های جدید به وجود آمده در این مناطق به کلی با وضعیت طبیعی پیش از آنها متفاوت است.در این پژوهش تلاش می گردد با ارائه راهکارهایی در زمینه شهرسازی و معماری در منطقه سعادت آباد شهر تهران در راستای کاهش مصرف انرژی استفاده کنیم.در تحقیق پیشرو با روشی کیفی- تحلیلی، فاکتورهای اقلیمی ماهانه هوای منطقه بابلسر در یک دوره 29 ساله (80-52) از ایستگاه هواشناسی بابلسر اخذ و به بررسی اقلیم منطقه، سپس تأثیرات عوامل اقلیمی بر معماری بومی بابلسر و همچنین میزان آسایش اقلیمی پرداخته شده است، ویژگی مصالح اقلیمهای مختلف، بررسی شده و با استفاده از مدلهای زیست اقلیمی اولگی و گیونی و ماهانی به اصول لازم برای هماهنگی ساختمان با اقلیم دست یافته و با استفاده از جدول ماهانی پیشنهادات معماری ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

بابلسر ، آسایش اقلیمی ، مدل گیوونی ، مودل اولگوی ، مدل ماهانی