بررسی اثرات انعطاف پذیری خاك بر عملكرد ساختمان های اتصال یافته توسط میراگرهای ویسكوز

يكي از روش هاي موثر در كاهش پاسخ لرزه اي ساختمان هاي مجاور، اتصال اين ساختمان ها به يكديگر توسط ميراگرهاي ويسكوز مي باشد. در اين مطالعه، اثر ميراگرهاي ويسكوز از نظر كاهش جابجايي و دريفت براي چنين ساختمان هايي بررسي شده است. نتايج حاصل از تحقيق انجام شده در سه بخش در اين مقاله ارائه گرديده است. ابتدا فرمول بندي معادلات حركت براي ساختمان هاي مجاور اتصال يافته با ميراگرهاي ويسكوز ارائه شده و سپس با ارائه يك مثال تحليلي و با استفاده از تحليل ديناميكي تاريخچه زماني غيرخطي اثر كاهش پاسخ ها در هنگام اتصال توسط ميراگرهاي ويسكوز مشخص شده و نهايتا اثرات اندركنش خاك – سازه با در نظر گرفتن خاك تيپ 3 بر پاسخ چنين ساختمان هايي مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج نشان دهنده آن است كه با استفاده از ميراگر ويسكوز در اتصال ساختمان هاي مجاور مختلف، مي توان به طور موثري پاسخ سازه ها را كاهش داد.در حالي كه كارايي اين سيستم كنترلي بصورت قابل توجهي به مشخصات خاك زير پي ساختمان هاي اتصال يافته نيز وابسته است. قرار دادن ميراگرهاي ويسكوز با مشخصات بهينه و اعمال اثرات اندركنش خاك – سازه، مي تواند يك سيستم كنترلي كارآمدتري براي كاهش اثرات زلزله بوجود آورد. در نظر گرفتن اثرات اندركنش خاك – سازه منجربه افزايش زمان تناوب سازه ها و همچنين افزايش ميرايي بوده كه در اكثر موارد باعث كاهش پاسخ هاي اين سازه ها شده است.

کلیدواژه ها:

ساختمان های اتصال یافته ، ساختمان های مجاور ، میراگرهای ویسکوز ، اندرکنش خاک – سازه ، تحلیل تاریخچه ی زمانی غیرخطی ، کنترل لرزه ای