بررسی معماری پارامتریک از منظر بهینه یابی در بهره برداری از انرژی و نور روز (نمونه موردی : ساختمان اداری یزد)

هدف این پژوهش دستیابی به حداکثر برخورداری از نور روز و حداقل سازی مصرف انرژی در ساختمان های اداری شهر یزد است. مکان قرارگیری پنجره برنمای ساختمان مورد مطالعه با ابعاد 3/70، 5/00، 5/00 و در 750 میلی متری بالای کف در دو حالت 10% الی 30 % نسبت به سطح دیوار فضا و 10 % الی 30 % نسبت به سطح کف فضا مورد بررسی قرار گرفت. در این پژوهش درصد دفعاتی که مقدار نور بیشتر از 300 لوکس شده کمتر از 330077 لوکس نیست. برای این منظور با بررسی پارامترهای مختلف طراحی روشنایی، میزان سطح بازشو در جبهه های مختلف ، و سایبان مناسب؛ الگویی برای طراحی روشنایی ( بهره وری از نور روز ) ساختمان اداری ارائه شد و از نرم افزار و پلاگین های Rhinoceros–Grasshopper–Ladybug–Honeybee استفاده گردید. نتایج حاکی از آن است که حالت 20 % نسبت سطح کف با ابعاد شمال 0/80 ، غرب 1/20 جنوب 1/50، شرق 1/50 و سایبان 0/70 و با توجه به عدد 0/339528 بهترین حالت است ، این حالت بیشترین مقدار را طی فرایند بهینه سازی تولید می کند و از نظر بهره مندی از نور روز و از نظر وضعیت خیرگی؛ خیرگی نامحسوس ، خوب و ایده آلی دارد.

کلیدواژه ها:

معماری پارامتریک ، بهینه یابی انرژی ، نور روز ، ساختمان اداری ، نرم افزار شبیه سازی.