بررسی تاثیر آموزش بر ادراک شهروندان در جهت ارتقا حس مکان (نمونه موردی: محله چهارباغ مشهد)

محلات قدیمی به عنوان فضاهای هویت بخش شهر شناخته شده اند. امروزه شهروندان با مدت حضور متفاوت در محلات دارای هویت مکانی، به ندرت میتوانند با آن ارتباط برقرار کنند و آن را درک کنند و تقریبا محلات در ذهن آنها به صورت یک شکل، نقش بسته است . درگذشته محلات از توانایی بالایی برای برقراری تعامل بین انسان و فضا برخوردار بودند. همچنین درک هر فرد از محیط اطراف خود به صورت منحصر به فرد می باشد . به تعبیر روشن تری به احتمال قوی، شهروندان در گروه های سنی متفاوت و با جنسیت، تحصیلات، مشاغل و مدت های اقامت مختلف درمحیط محله، تصورات ذهنی متنوعی از محیط فیزیکی و اجتماعی و تداعی های معنایی پیرامون خود دارند . این میزان تصورات و درک از حس مکان رابطه مستقیمی با آنچه فرد آموزش دیده است دارد. امروزه آموزش دادن و آماده کردن شهروندان برای مقابله با مسائل و مشکلات شهری و درک محیط اطراف امری ضروری است. توسعه جوامع که خواست همه ی شهروندان یک جامعه است رابطه ای تنگاتنگی با میزان و چگونگی و کیفیت آموزش های شهروندان دارد. لذا در این راستا روش شناسی پژوهش مبتنی بر روش تحلیل کمی به کمک آمار استباطی می باشد که از آزمون های تحلیل عاملی تائیدی، اولویت بندی فریدمن برای دو گروه ساکنانی که به آنها در زمینه حس مکان آموزش داده و افرادی که به آنها آموزش نداده اند (با حجم نمونه 138 نفر در هر گروه) استفاده شده است. نتیجه تحقیق مبتنی بر آن است که افرادی که به آنها در خصوص پیشینه محله آموزش داده اند به کمبود شاخص های ذهنی حس مکان و افرادی که آموزش ندیده اند به معضلات بصری حس مکان اشاره نموده اند

کلیدواژه ها:

حس مکان ، آموزش ، تصورات ذهنی ، ادراک