بررسی تاثیر خانواده درمانی بر عملکرد خانواده و روابط زناشویی

یکی از رویکردهای درمان خانواده، خانواده درمانی ساختاری است که میتواند روابط بین زوجین و توانمندی عملکرد خانواده و تمایزیافتگی اعضای خانواده را ارتقا دهد. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی خانواده درمانی ساختاری بر رضایت زناشویی، عملکرد خانواده و خود متمایزسازی زنان متأهل بود. روش این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروهآزمایش و کنترل بود. جامعه آماری در این پژوهش، شامل زنان متأهل شهر بادرود بود که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند 40 نفر از آنها انتخاب شدند. 40 نفر در گروه آزمایش و 40 نفر در گروه کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت 8 جلسه خانواده درمانی ساختاری قرار گرفت. داده ها با استفاده از مقیاس رضایت زناشویی انریچ، عملکرد خانواده FFS و خودمتمایزسازی DSI جمع آوری شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از روش آماری تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین نمرات رضایت زناشویی، عملکرد خانواده و خود متمایزسازی در گروه آزمایش افزایش معناداری در مرحله پس آزمون داشته است.با توجه به نتایج به دست آمده، حمایتی از تأثیردرمان خانوادهدرمانی ساختاری بر رضایت زناشویی، عملکرد خانواده و خود متمایزسازی زنان متأهل فراهم شد.

کلیدواژه ها:

خانواده درمانی ، رضایت زناشویی ، عملکرد خانواده