پیش بینی کیفیت خواب بر اساس سیستم های مغزی – رفتاری و تنظیم هیجانی

هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین توان پیش بینی کیفیت خواب بر اساس سیستم مغزی - رفتاری و راهبردهای هیجانی بوده است. جامعه در پژوهش حاضر عبارت بوده است از تمامی دانشجویان دانشکده علوم پزشکی دانشگاه شهید بهشتی . نمونه ها نیز مشتمل بوده است بر تعداد 273 نفر از افراد جامعه مذکور. روش این پژوهش در زمره پژوهش های همبستگی قرار دارد. ابزار پژوهش نیز شامل پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبرگ، پرسشنامه سیستم های مغزی رفتاری گری – ویلسون و تنظیم شناختی هیجانی گارنف سکی و همکاران بوده است. یافته ها از طریق نرم افزار آماری spss و شاخص های آماری توصیفی از قبیل میانگین و انحراف استاندارد و شاخص های آماری استنباطی از قبیل رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. بر اساس نتایج به دست آمده سیستم فعال ساز توانایی پیش بینی کیفیت خواب را ندارد؛ سیستم بازداری توانایی پیش بینی کیفیت خواب را ندارد؛ سییستم جنگ توانایی پیش بینی کیفیت خواب را ندارد؛ مورفه تمرکز مجدد مثبت توانایی پیش بینی کیفیت خواب را دارد؛ مولفه ارزیابی مجدد مثبت توانایی پیش بینی کیفیت خواب را ندارد؛ مولفه تمرکز مجدد برنامه ریزی توانایی پیش بینی کیفیت خواب را ندارد؛ مولفه دیدگاه پذیری توانایی پیش بینی کیفیت خواب را دارد؛ مولفه ملامت دیگران توانایی پیش بینی کیفیت خواب را ندارد؛ مولفه ملامت خود توانایی پیش بینی کیفیت خواب را ندارد؛ مولفه نشخوار فکری توانایی پیش بینی کیفیت خواب را دارد؛ مورفه فاجعه سازی توانایی پیش بینی کیفیت خواب را ندارد؛ مولفه پذیرش توانایی پیش بینی کیفیت خواب را ندارد.

کلیدواژه ها:

کیفیت خواب ، سیستم مغزی – رفتاری ، راهبردهای هیجانی