بررسی رابطه بازی درمانی با اعتماد بنفس و خلاقیت کودکان

پژوهش حاضر از لحاظ هدف كاربردی و از لحاظ روش توصيفي – تحليلي با استفاده از ابزار پرسشنامه مي باشد. هدف این پژوهش بررسي رابطه بازی درماني با اعتماد بنفس و خلاقيت كودكان مي باشد. جامعه آماری پژوهش مادران كودكان 5 تا 10 سال شهر تهران بوده اند و تعداد نمونه با استفاده از فرمول كوكران 100 نفر محاسبه شد. روایي سؤالات پرسشنامه توسط اساتيد و متخصصان حوزه روان شناسي مورد تأیيد قرار گرفت، پایایي آن نيز با آزمون آلفای كرونباخ 0/79 محاسبه شد. این پرسشنامه پس از تأیيد و تعيين روایي و پایایي، توسط محقق در بين مادران كودكان 5 تا 10 سال شهر تهران با روش نمونه گيری تصادفي ساده توزیع شد. برای تجزیه و تحليل داده های حاصل از پرسشنامه، از نرم افزار spss استفاده شده است. آزمون كولموگروف اسميرنوف غيرنرمال بودن داده ها را نشان داد كه در نهایت برای بررسي فرضيات پژوهش از آزمون ناپارامتریک اسپيرمن استفاده شده است. نتایج آزمون اسپيرمن نشان داد كه آزمون كولموگروف اسميرنوف غير نرمال بودن داده هایپژوهش را نشان داد بنابراین از آزمون اسپيرمن استفاده شده است. نتایج آزمون اسپيرمن نشان داد كه رابطه همبستگي بين دو متغير بازی درماني و اعتماد بنفس كودكان با ضریب 0/854 و sig=0.000 تایيد شده و با سطح اطمينان 95 درصد مورد قبول است. به دليل این كه سطح معناداری در ضریب همبستگي كمتر از پنج درصد است، لذا رابطه مستقيم و معناداری بين دو متغير بازی درماني و اعتماد بنفس كودكان وجود دارد و در نتيجه فرض H0 رد شده و فرض H1 مورد تأیيد است. همچنين رابطه همبستگي بين دو متغير بازی درماني و خلاقيت كودكان با ضریب 0/898 و sig=0.000 تایيد شده و با سطح اطمينان 95 درصد مورد قبول است. به دليل این كه سطح معناداری در ضریب همبستگي كمتر از پنج درصد است، لذا رابطه مستقيم و معناداری بين دو متغير بازی درماني و خلاقيت كودكان وجود دارد و در نتيجه فرض H0 رد شده و فرض H1 مورد تأیيد است.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، اعتماد به نفس ، خلاقیت ، خلاقیت کودکان