نقش مهندسی معماری و شهرسازی در توسعه پایدار شهری

با افزایش روز افزون جمعیت و گسترش سریع شهرها، جوامع با مشکلات متعددی روبرو شده اند، در همین راستا در اواخر قرن بیستم و شروع قرن بیست و یکم پایداری به عنوان یکی از مباحث مطرح در کلیه عرصه ها به خصوص شهرسازی و معماری مطرح شد.با ازدیاد جمعیت ،استخراج بی رویه از منابع طبیعی ، ساخت و سازهای بی رویه وتخریب محیط زیست ضربه جبران ناپذیری به جهان وارد شده است . مطرح شدن توسعه پایدار به عنوان شعار اصلی هزاره سوم نیز ناشی از اثرات شهرها بر گستره زیستی زمین و ابعاد مختلف زندگی انسان می باشد . معماران و شهرسازان می توانند با بهره گیری از انرژی نو، صرفه جویی در مصرف انرژی و مصالح و بهینه سازی آن،حفاظت از منابع طبیعی و ساختمانی،عدم تخریب محیط زیست در کنار خلق محیط های با کیفیت علاوه بر اینکه آسایش خود را فراهم کنند، کمک شایانی به توسعه پایدار شهری انجام دهند ، همچنین با طراحی مناسب و هماهنگ با اقلیم و استفاده از الگو های بومی به شیوه مناسبی از انرژی های پایدار در طراحی خود بهره گیرند و با توجه به تکنولوژی و علوم جدید،فضایی متناسب با محیط زیست را به وجود آورند که کمترین تاثیر منفی را روی محیط زیست با کمترین اتلاف منابع داشته باشد . روش پژوهش در این مقاله مبتی بر مطالعات کتابخانه ای است و نتایج بدست آمده از این مقاله با هدف طراحی پایدار درمعماری و شهرسازی و کاهش مشکلات محیطی می باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، پایداری ، معماری ، شهرسازی