مطالعات امکانسنجی استفاده از آلکالین - نانو فعال سطحی - پلیمر در ازدیاد برداشت یکی از میادین نفتی جنوب غرب ایران

با توجه به محدود بودن مخازن نفتی دنیا، بهره برداری مناسب از مخازن نفت برای بدست آوردن بیشترین میزان تولید، از جمله مهم ترین مسایلی که امروزه در صنعت نفت مورد توجه قرار گرفته است. برداشت روزافزون از مخازن نفتی و افت نیروهای موافق تولید منجر به کاهش تولید نفت می شود. به همین دلیل از روش هایی تحت عنوان ازدیاد برداشت برای بالا بردن تولید از مخزن نفتی استفاده می شود. روش های ازدیاد برداشت شامل کنترل تحریک پذیری، حرارتی، روش شیمیایی، روش گاز تزریق، روش میکروبی MEOR و روش پلیمری می باشد. روش سیلابزنی با آلکالین- فعال سطحی- پلیمر می تواند اثر چشمگیری در ازدیاد برداشت از مخازن نفت داشته باشد. نانو ذرات و سورفکتنت ها در ازدیاد برداشت برای تغییر ترشوندگی از نفت دوستی به آب دوستی و کاهش کشش سطحی نقش مهمی دارند. هدف، بررسی و تهیه دو نوع فرمولاسیون بهینه ASP با مواد نانو سورفکتنت (آبدوست) و سورفکتنت های معمولی برای تزریق در مخازن شکاف دار طبیعی با روش هایآزمایشگاهی بروی مغزه های تهیه شده از رخنمون منطقه گتوند، اطراف هفت کل می باشد. با بررسی آزمایشگاهی فرمولاسیون ASP و عوامل مؤثر بر آن از قبیل شوری و دمای مخزن با استفاده از مغزه و چند نمونه آب سازند با شوری های متفاوت و ترکیبی متغیر از میزان آلکالاین، پلیمر و سورفکتنت و نانو سورفکتنت مورد آزمایش قرار می گیرد. با افزایش شوری سرعت رشد بازیافت از 67 / 0% به 58 / 1 % می رسد. پلیمر در فرمولاسیون بهینه نقش مهمی در جذب کمتر سورفکتنت داشته است پس از سپری شدن زمان، تولید آن به 3 / 56 % افزایش یافته است. آلکالاین به تنهایی تأثیر چندانی ندارد. با افزایش غلظت سورفکتانت بازیافت نفت اندکی بیشتر می شود. چراکه به نفت محبوس بیشتری میرسیم و راندمان جارویی حجمی بهتر می شود . ASP 1 دارای بیشترین بازدهی است اما بهینه ترین ترکیب ساخته شده مربوط به ASP 2 می باشد زیرا هم دارای غلظت کمتری با بازدهی قابل توجه و جذب سطحی پایینی دارد.

کلیدواژه ها:

ازدیاد برداشت شیمیایی ، پلیمر ، نانو سورفکتنت ، آلکالاین ، شوری و دما