رویکرد بومی، راهکاری در جهت پایداری مسکن (نمونه موردی: مجتمع های مسکونی بوم گرا)

معماری بومی،نوعی ازمعماری است که از محیط اطراف خود جدا نیست و شرایط مکان مورد طراحی، محیط، مصالح بومی و سنت های ساخت رادر طراحی موردتوجه قرارمی دهد. مسکن بومی، راه حلی برای طراحی مسکن پایدار بر مبنای اصول بومی گرایی است . با توجه به کمبود زمین و افزایش جمعیت در سطح دنیا، مجتمع های مسکونی، جایگزینی برای مسکن به معنای سنتی و وسیع گذشته بوده است. برای رسیدن به مجتمع های مسکونی پایدار، عوامل مختلفی از جمله توجه به اصول معماری سنتی ایران، توجه به سیما و منظر بومی، هماهنگی و هارمونی میان بافت جدید و قدیم، توجه به محرمیت در هم جواری ها، توجه به روابط فضایی و حفظ ارزش ها و حضور طبیعت درمجموعه، از عوامل تأثیرگذار هستند.

کلیدواژه ها:

رویکرد بومی گرایی ، پایداری ، معماری بومی ، مجتمع های مسکونی