کاربردهای عکاسی در تحلیل یافته های باستان شناختی

دانش باستانشناسی چون دیگر علوم امروزه چه در مبانی نظری و چه در تکنیکهای عملیات میدانی پیشرفت چشمگیری داشته و این تعالی را مرهون همراهی علوم و تکنولوژیهای دیگر است. به کارگیری هر چه دقیق تر و استفاده صحیح از این علوم و تکنولوژی ها، باستان شناسان را در حصول به نتیجه مطلوب و قابل اتکا رهنمون می سازد. عکاسی از جمله فنونی است که تقریبا از همان روزهای نخست فعالیتهای میدانی باستان شناختی در خدمت این علم قرار گرفته. نگاهی به گزارشهای باستانشناسی و مدارک مکتوب حاصل از کاوشها، ضعف و قوت پرداختن به این فن را به درستی نمایان می سازد. در کنار نتایج بسیار درخشان حاصل از توجه به این امر مهم در تحقیقات باستان شناختی، کوتاهی و قصور در این زمینه ـ که بعضا جبران ناپذیرند ـ به چشم می خورد. تا پیش از این صرفا بحث ثبت زمان و ثبت دقیق یافته ها از چالشهای باستانشناسان بود؛ لیک امروزه این فن از حد یاد شده فراتر رفته و به مثابه یک ضرورت در پژوهش های میدانی جا باز کرده. در این مقاله سعی شده فنون نوینی که در کاوشهای میدانی مورد استفاده قرار میگیرد واکاوی شود و مهمترین و دسترسترین تکنولوژی که بیشترین تاثیرات را در این مطالعات دارد، نمایانده شود. از میان طیف وسیعی از تکنولوژی های عکاسی امروزی، بهره گیری از عکاسی هوایی، عکاسی با امواج نامرئی از جمله مواردی است که بیشترین نقش را در تحلیلهای باستان شناختی دارند. تأکید بر ضرورت شناخت بیشتر، استفاده اصولی از فنون عکاسی متناسب با موضوعات باستان شناسی به لحاظ اهمیت فراوان این تکنولوژی در ثبت و مطالعات و همچنین بهره گیری از فناوریهای به روز عکاسی در پژوهشها، نتیجه مقاله میباشد.

کلیدواژه ها:

باستان شناسی ، عکاسی ، عکاسی هوایی ، عکاسی استودیویی ، عکاسی با امواج نامرئی