بررسی نحوه پاسخ دهی به درخواست براساس نظریه گرایس، مطالعه موردی: شهروندان شهر تهران

مکالمه و گفت وگو یکی از عناصر سازنده متون روایی است که در ایجاد و انتقال معنی نقشی اساسی ایفا می کندگفت وگوها معمولا0 از زنجیرهای اظهارات مرتبط تشکیل شده اند و شرکت کنندگان در مکالمات درگیر نوعی تعاملات کلامی هستند . هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی نحوه پاسخ دهی به درخواست در میان شهروندان تهرانی، بر اساس نظریه اصول همکاری گرایس است. روش به کار رفته در این پژوهش، روش کیفی و از نوع تحلیل محتوا است. اما به جهت اطمینان بیشتر در امر نتیجه گیری از روش کمی نیز جهت تحلیل داده ها استفاده شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که سه راهکار کمیت، کیفیت و ارتباط، از مجموع چهار راهکار نقض شده است که در این میان تنها راهکار کمیت بوده که هم در دادن پاسخ منفی و هم مثبت نقض گردیده است. راهکار شیوه در هیچ مواردی نقض نشده است.

کلیدواژه ها:

کاربردشناسی زبان ، تحلیل مکالمه ، اصول همکاری گرایس.