پیشگیری بزه دیده محور از جرم اسیدپاشی: رهیافت ها و برنامه ها (با تأکید بر نظریه زندگی روزمره)

یکی از جرائمی که اکنون در ایران بسیار نمود پیدا کرده است و نسبت به گذشته افزایش یافته، اسیدپاشی است. این جرم به دلیل اینکه موجب ایجاد جراحات جبران ناپذیری مانند از بین رفتن بینایی و از میان رفتن زیبایی چهره مجنی علیه می شود از نظر عده ای حتی به مراتب از جرم قتل عمد نیز سنگین تر خواهد بود. خشونت اسیدپاشی استفاده عمدی از اسید برای حمله به دیگر انسان است که به نوعی خشونت محسوب می شود. در لایحه قانونی مربوط به پاشیدن اسید مصوب 16 اسفند 1337 آمده است: »هر کس عمدا با پاشیدن اسید یا هر نوع ترکیبات شیمیایی دیگر، موجب قتل کسی بشود به مجازات اعدام و اگر موجب مرض دائمی یا فقدان یکی از حواس مجنی علیه گردد به حبس جنایی درجه یک و اگر موجب قطع یا نقصان یا از کارافتادگی عضوی از اعضا شود به حبس جنائی درجه 2 از دو سال تا 10 سال و اگر موجب صدمه دیگر شود به حبس جنایی درجه 2 از دو تا پنج سال محکوم خواهد شد.«با وجود اهتمام دولت و مردم بر کاهش جرم اسیدپاشی، متاسفانه هنوز هم گاه و بیگاه خبرهای ناگواری از اسیدپاشی در نقاط مختلف کشور و به خصوص کلان شهر تهران به گوش می رسد و جامعه را دچار بهت می کند. اسیدپاشی جرمی خاص و متمایز از سایر جرائم است. چنین بزهی علاوه بر نتایج سوء همة جرائم، تأثیرات عمیقی بر سایر جنبه های زندگی از جمله اقتصاد به همراه دارد. برای مثال تبلیغات رسانه های جمعی اعم از داخلی وخارجی و ناامن جلوه دادن کشور به بهانة اسیدپاشی های گاه و بیگاه، تأثیر مستقیم و سوئی بر صنعت گردشگری و درآمدهای حاصل از آن خواهد داشت. بزهی این چنین که سلامت و امنیت فرد و جامعه را به چالش می کشد ازجنبه های مختلف قابل بررسی است. از دیدگاه حقوقی، اسیدپاشی را در زمرة جرائم علیه اشخاص قلمداد می کنند؛ زیرا شامل تعرض و آسیب به تمامیت جسمی بزه دیده است که در پار های موارد، حتی می تواند به مرگ او بینجامد.مرتکبان اسیدپاشی، به طور معمول، دارای عارضه های فیزیکی، روانی و اجتماعی اند. در این تحقیق از روش پیشگیری وصفی استفاده شده است.