Étude de la Notion du Temps dans les Romans de Guillaume Musso

گیوم موسو، رمان­نویس معاصر فرانسوی در آثارش قوانین رمان مردمی را رعایت می­کند. یکی از این قوانین ارائه حوادث به نحوی است که حس تعلیق را افزایش دهد. برای این کار موسو زمان را به روشی متفاوت ارائه می­دهد. در اکثر رمان­های موسو، زمان همانند هزارتویی به نظر می­رسد که قهرمانی ضعیف در مقابل سرنوشت خود در آن گرفتار شده است و در واقع نبردی نابرابر با زمان در پیش دارد. سفر در زمان یکی از موضوعات مطرح شده در آثار این نویسنده است که اغلب به کمک یک شی ساده صورت می­گیرد. یکی از ترفندهای معمول روایت داستان در آثار موسو بازگشت به گذشته است. بلافاصله پس از معرفی موقعیت ابتدایی، داستان در تواتر میان زمان حال و گذشته شخصیت­ها به پیش می­رود. در واقع، گیوم موسو برای این که نوعی انسجام میان آثارش ایجاد کند به ترفند بازگشت شخصیت­ها متوسل می­شود. او با این شیوه، هم گذر زمان و هم تأثیر آن بر تغییرات قهرمان داستان یا شخصیت­های ثانوی را نشان می­دهد. این نویسنده برای جذب خوانندگان، بیشتر به ترفندهای روایی متفاوتی متوسل می­شود. مقالۀ حاضر به بررسی این­گونه­ ویژگی­های روایی آثار موسو می­پردازد.

کلیدواژه ها:

Guillaume Musso ، roman populaire ، temps ، suspense ، narratologie