تقسیمبندی نوین «کنایه» در محور زبانی
محل انتشار: دوفصلنامه کهن نامه ادب پارسی، دوره: 11، شماره: 1
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: انگلیسی
مشاهده: 326
فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_CLASS-11-1_007
تاریخ نمایه سازی: 15 آذر 1399
چکیده مقاله:
به دلیل کاربرد وسیع «کنایه»، از گذشته تا به امروز، تعاریف متعددی از آن ارائه شده است. تعاریف گذشتگان چندان روشن و دقیق نبوده و مرز مشخصی بین تعریفها و مثالهایشان وجود ندارد. از سوی دیگر، کنایه را تنها در آثار ادبی جستجو و شواهدی هم که بهعنوان مثال آوردهاند فقط از میان آثار ادبی گزینش شده است. بیتوجّهی به خاستگاه اصلی کنایه؛ یعنی زبان عام، در تعریف و دستهبندی آن، سبب خلط انواع کنایه شده است. در این مقاله، ابتدا مبهم و سلیقهای بودن تعاریف گذشتگان از کنایه بررسی و سپس، لزوم توجه به کنایات موجود در زبان عام و وارد شدن آنها به زبان ادبی مطرح شده است. در ادامه، با ارائۀ مثالهایی از زبان عام و ادبی، کنایه در سه نوع «کنایه از موصوف»، «کنایه از صفت» و «کنایه از نسبت» با توجه به دایرۀ کاربردشان در بستر زبان عام و ادبی، در دو نوع محدود و نامحدود، به دوازده قسم کنایه تقسیم شده است. در پایان، «کنایه از نسبت» بهدلیل قدرت بالای توصیف، باارزشترین نوع کنایه تشخیص داده شده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سعید طاهری
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهید بهشتی
قدرت اله طاهری
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهید بهشتی