بررسی تجربه کشورهای مختلف در زمینه تأمین مسکن اجتماعی

نیاز به مسکن و سرپناه از اساسی ترین نیازهای افراد یک جامعه است. با توجه به اینکه مسکن،گران قیمت ترین کالایی است که هر فرد در طول حیات خود خریداری می کند، بسیاری از افرادجامعه که در دهک های «پایین درآمدی» قرار دارند، برای تأمین مسکن دچار مشکل هستند. بنابراین دولت موظف است جهت تأمین مسکن اقشار کم درآمد اقدام نماید. هدف از این مطالعهبررسی تجربه ی کشورهای مختلف در زمینه ی تامین مسکن اجتماعی است. برای این منظوروضعیت کشورهای انگلستان، هلند، آلمان، ایالات متحده آمریکا، چین، مصر، هند در خصوص نحوهی تامین مسکن اجتماعی بررسی شد. در این پژوهش از روش کتابخانه ای و توصیفی استفادهشده است.نتایج حاصل از این پژوهش نمایانگر این است که کشورهای اروپایی مانند آلمان، هلند و انگلستانبا به کارگیری بیشتر مسکن اجتماعی توانسته اند در بازار مسکن ثبات برقرار کنند و افزایش روزافزون تقاضای مسکن را کنترل کرده و آن را مهار کنند. از عوامل بسیار مهم موفقیت مسکناجتماعی در کشور های اروپایی میتوان به نهادهای تامین کننده اعتبارات مالی، سازمان های تامینکننده مسکن اجتماعی و نقش دولت در تامین این نوع مسکن و همچنین وجود سازمان هایغیردولتی که دارای ساختاری قدرتمند می باشند در برقراری ارتباط بین این سازمان ها و دولتمرکزی اشاره کرد. در مقابل در کشورهای کمتر توسعه یافته مانند هند و مصر با وجود مداخله یدولت در امر مسکن اجتماعی با کنترل میزان اجاره بها، ولی همچنان موضوع زاغه نشینی در اطرافشهرها و کمبود مسکن را در این کشورها شاهد هستیم.

کلیدواژه ها:

مسکن اجتماعی ، قشر کم درآمد ، مسکن استیجاری ، زاغه نشینی